Vedalar gidene zor gibi gözükür fakat inanın bana, kalana daha zordur. Gidene o yüzden "güle güle" derler, kalana temenni gibi "hoşça kal"derler. Giden güler, kalan hoş kalmaz.
Üzülmeyi becerebilen bir kişi, sevmeyi de bir o kadar iyi becerebilir. Çünkü, ağlayabilen bir insan gülmenin o mükemmel kıymetini belki de daha iyi anlayabilir. Bilirim ki, ağlayan bir kişinin kalbi henüz nasır tutmamıştır. Yüreği katılaşmamış, duyguları bitmemiştir. Hani derler ya, “Kalp ağlamazsa gözyaşı da akmaz…” İşte böyle bir şey…