Eda Baş
@Mahlika
Kendi halinde, okur-yazar
Dış dünyaya uyum merkezi
72 okur puanı
Haziran 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
“Keşke düşünceler tek başına dünyayı kurtarmaya yetebilseydi, ben kim olursa olsun yeni bir düşünce ileri sürecek olana hodri meydan diyorum. Devir düşünce devri değil, olguların ve eylemlerin devridir.”
Biz burada büyülü bir tiyatrodayız, yalnızca hayaller vardır burada, gerçeğe yer yoktur. Gönlünü şenlendirecek güzel hayaller seç kendine ve bel bağlanamayacak kişiliğine aşık olmaktan çıktığını kanıtla!
Yaşlanmanın da ötesinde, insan zaman kılığında bir ölüm hecesiymiş.
Okur Takip Önerileri
Her şeyin güçlük, görev ve zorunluluk olduğu toplum yaşamına hiçbir zaman elverişli olmadığım ve boyun eğmez huyum dolayısıyla insanlarla yaşamak isteyenlerin kabul etmek zorunda kaldıkları yükümlülüklere katlanamadığımdır.
Ömrümün dörtte üçünü, beynimi ve duyarlığımı doyuran meraklı, hoş konularla, ya da gönlüme göre yarattığım ve onu besleyen düşlemimin çocuklarıyla ya da kendisinden hoşnut ve hakkım olduğunu bildiğim mutlulukla dolu kendimle baş başa geçirmekteyim.
Yer ile Gök var olmadan önce
Belirsiz ve bulanık bir şey vardı.
Ne kadar bulanık! Ne kadar belirsiz!
Buna karşın içinde imgeler vardı.
Ne kadar soluk! Ne kadar karmaşık!
Daima devinim halinde olmasına karşın durağan. O, hiçbir şey yapmaz,
ama gene de her şey
Onun aracılığıyla olur.
Oysa o, var etmek için hiçbir çabada bulunmaz. Her şeyi sever ve besler, ama hiçbir şeyi yönetmez. Onun adını bilmiyorum,Ona Tao demekle yetiniyorum.
Dünya karanlığı içinde bocalayan biz zavallılar,
senin görünmez refâkatini ne biliriz?
Bilmediğimizi öğrenmek, görmediğimizi tanımak için de
senden başka kimden yardım isteyelim bilmem ki…
Şu kâğıdın üstüne bastıran karanlığı ben size anlatamam ki. Bilseniz onun ne binbir dili var. Yazılarımı bana göstermiyor. Ama kalemimin kâğıtta yaptığı izleri hissediyorum, çünkü her çizgi içime kazılıyor.
Müthiş bir ıstıraba kendi arzumuzla bir mislini daha zam etmek: işte saadet!
Ölmeden evvel bin kere düşünülen şey: ölüm, ne sade bir hareket. Bu kadar tereddüde lüzum neden?
İnsanın topraktan yaratıldığı doğru bir tesbit: biz tabiata çok benziyoruz. Ruhlarımız, tabiatın ruhu gibi iki büyük tezadla örülür: iyi ve fena, güzel ve çirkin, doğru ve eğri.
Manzum bir ahengin içime yaydıklarıyla
Yeni bir dayanma noktasına yürümekteyim
Sürgüne gönderilen bir mazlum gibi
Yağmalanan hürriyetim için üzülmekteyim
Bir mısra bize neyi söyler? Neyi hikâye eder; kelimelerden harmanlanmış gül demeti bize... Kavgalarımız neye dairdir; bir şiirden önce ve sonra... Alınganlığımıza, kırılganlığımıza, sıkılganlığımıza nasıl tercüman olur yerin yankısı, göğün şarkısı olan, içimizden ses veren bu manzara... Zamanı hikâyeleştirirken hâkimiyeti şiire verip, mısraların izinden yürüyerek sonsuzluğa taş atmaya çalışırken, aynı zamanda çilenin boyunduruğu altında söz mülküne baş eğdirmeye çalışan kişidir bu manzaradan en çok etkilenen...
Kalbinin kıvrımlarında sakladığın
Hangi manzaranın tamamlayıcısı