1 Melek
@Melek_cetin
Lisans
Malatya
Malatya
28 okur puanı
Kasım 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Sabitlenmiş gönderi
Ne çok yalan söyleniyordu yer yüzünde; sözle, yazıyla, resimle ya da susarak...
“Benimde yaramı başkası sarmak istedi ama
ben senin açtığın yaraya bile ihanet etmedim."
"Belki de hala yaşamaya devam ediyorsak artık, buna alıştığımız içindir elimizden başka bir şey gelmediği içindir."
Okur Takip Önerileri
Beni bir gün unutacaksan bir gün bırakıp gideceksen boşuna yorma derdi boş yere mağaramdan çıkarma beni alışkanlıklarımı özellikle yalnızlığa alışkanlığımı kaybettirme boşuna tedirgin etme beni bu sefer geride bir şey bir şey bırakmadım tasımı tarağımı topladım geldim neyim var neyim yoksa ortaya döktüm beni bırakırsan sudan çıkmış balığa dönerim bir kere çavuş olduktan sonra bir daha amelelik yapamayan zavallı köylüye dönerim beni uyandırma
Sayfa 476 - İletişim
Fakat Allah kahretsin , insan anlatmak istiyor albayım; böyle budalaca bir özleme kapılıyor. Bir yandan da hiç konuşmak istemiyor. Tıpkı oyunlarda ki gibi çelişik duyguların altında eziliyor. Fakat benimde sevmeye hakkım yok mu albayım? Yok. Peki albayım. Ben de susarım o zaman. Gecekondum da oturur, anlaşılmayı beklerim. Fakat albayım , adresimi bilmeden beni nasıl bulup anlayacaklar? Sorarım size: Nasıl ? Kim bilecek benim insanlardan kaçtığımı ? Ben ölmek istiyorum sayın albayım, ölmek. Bir yandan da göz ucuyla ölümümün nasıl karşılanacağını seyretmek istiyorum. Tehlikeli oyunlar oynamak istiyor insan; bir yandan da kılına zarar gelsin istemiyor. Küçük oyunlar istemiyorum albayım.?
Sayfa 259 - İletişim
-Fakat benimde sevmeye hakkım yok mu albayım?
+Yok..
- Peki albayım. Bende susarım o zaman. Gecekondum da oturur, anlaşılmayı beklerim.
Asla beraber olamayacağız.
Aynı evi, aynı teni paylaşamayacağız.
Aynı masada oturmayacağız.
Hatta aynı şehirde bile oturmayacağız.
Belki bir gün son kez görüşeceğiz, ikimiz de bunun son olduğundan habersiz.
Son kez el ele gezeceğiz, belki de son kez söyleyeceğiz birbirimizi sevdiğimizi.
Yine beraber planlar yapıp, tutamayacağımız
Son sözleri vereceğiz birbirimize.
Ve elbette yollarımız yine ayrılacak bir gün.
Sonra aramıza şehirler girecek,
Hiç karşılaşmayacağız.
Tesadüfler bile bir araya getiremeyecek.
Sonra da belki birimiz öleceğiz, diğerimiz hiç bilmeyecek.
Bak nerelere aldın götürdün. Utanmalı, küfretmeli, kendimi öldürmeliyim; bu uzak, manasız ve korkunç düşleri sana nasıl yanaştırabildim diye. Sen ki bir yaşama anıtı olabilirsin. Affet bu anıt lafı soğuk, yakışık almadı. Dur bakalım, bir kelime bulmalıyım. Rüya! Ne güzel. hem de kalemden akan bu sızı kadar gerçek.
GİDER AYAK
Handan, hamamdan geçtik
Gün ışığındaki hissemize razıydık
Saadetinden geçtik
Ümidine razıydık
Hiçbirini bulamadık
Kendimize hüzünler icat ettik
Avunamadık
Yoksa biz...
Biz bu dünyadan değil miydik?
Sayfa 77 - YKYKitabı okudu
Çıktığım her yerin kapısını sert kapatmamla tanınırken, senin kapın çarpmasın diye arasına elimi koydum.
Sayfa 34
Ne alemdesin yaşama sevincim benim.
İkimiz de yakalandık aşka. İkimiz de mağlup ve ikimiz de galip.. Dışarıya yağmur, yüreğime hasret, fikrime sen. Nasıl yağıyorsunuz üçünüz birden, bir bilsen.. Yok olunuz: Lütfen Sayın Hiç, hayatımdan bütün varlığınızı artık alıp gidiniz.. Can kırıklarından, kesik yırtık içinde ruhum.. Onlara da tek bir şey diyeceğim var: İnsan olarak geldiniz bu dünyaya, insan olarak yaşayın, çünkü “Hayat kısa, kuşlar uçuyor”.. Her daim kendin ol, sen seni anlayana mucizesin.. Ben seni bahara aldanmış erik ağacı kadar utangaç da severim, haberin olsun.. Sana veda edemiyorum ama kavuşacak gibi de değiliz. Neden bu ezberi bozmuyorsun?...
Bir kitabı okumayı düşünüyor
