- Şahinleri eğitirken önce gözlerini diker ve aç bırakırlar. İsyankâr hayvan boyun eğmeye başlar, sonra istediklerini yaptırırlar.
– ...
– Bence gözlerimizi diktiler, sıra aç bırakmaya geldi. Aç bırakmayı yemek anlamında söylemiyorum.
-Sarmaşık-
Burnumun Direklerinde Asılı Kokun..
Beynimde Aynı Direklerde Asılı Bir Cesedin Şoku..
Sen Varsan Ben Yokum, Ben Varkende Sen Yoktun
Aynı Cehennemde Kaynıyoruz Fokur Fokur..
Tam Değilim En Tam Halim Anca Yarım..
Gözlerim Işıkta Yeşil Karanlıkda Kan Çanağı..
Birazcık Yanında Olan Herkimse Canından Çok Sever Seni..
Yastığımla Hala
Halk Okulu: Kışla
Daha İsveç egemenliği dönemindeyken Finler’in kendi anayasa kurumları vardı.
Bu yasa gereğince Finler’in Seym denilen bir parlamentoları vardı.
Kendilerine mahsus posta pulu ve para birimleri vardı.
Az sayıda da orduya sahiplerdi.
Finler, Rus egemenliğine geçtikten sonra da bu kurum ve haklarını
korudular. Ancak
''Bir gün Afrika'ya seyahat eden adamın biri aç olan Afrikalı bir kadına, hayatta en çok istediği şeyin ne olduğunu sormuş. Kadın da özgürlük diye cevap vermiş. Adam bu sefer gülümseyerek, yahu açlıktan ölmek üzeresin hala özgürlükten mi bahsediyorsun deyince, kadın gözlerini adamınkilere dikmiş: Eğer konuşma özgürlüğüm olmazsa, ekmeğimi kimin çaldığını nasıl söyleyeceğim?..''
Sayfa 260Kitabı okudu
...Hiç hayıflanma, o şiirsellikten uzak düştün diye. Gözlerini aç ve o günlerde göremediğin gerçeği gör artık...
Kapat gözlerini önce. Ve haydi aç şimdi kendi içine.
Sayfa 54 - Timaş YayınlarıKitabı okudu
Yıllar geçtikçe dikenlik küçüldü, Şenlikköy, Yeşilköy, Ambarlı, Cennet Mahallesi, Telsizler, MeneKşe, Florya, Basınköy kuruldu. Floryanın o güzelim menekşe dolu koyağına çirkinin çirkini beton apartmanlar yığdılar. İşte kuşlara bu küçücük yer kaldı, denizle orman, Menekşeyle Basınköy arası... Ve kuşlar her yıl gelip bu küçücük dikenliğe sığınıyorlar. Geçen yıl bu dikenliğin sahibi de burasını, parselledi, metrekaresini üç yüz, beş yüz liradan okuttu yeni zenginlere... Altına hücum gibi, arsaya hücum başladı Istanbulda... Bir karış arsa için Istanbulun bu aç gözlü canavarları biribirlerinin gözlerini oyacak, biribirlerinin ırzlarına geçecek, biribirlerini boğazlayacak, kıtır kıtır kesecekler. Bir avuçluk arsa toprağı
için. Gelecek yıl işte burada, şu bakır rengi dikenliğin yerinde için bulanmadan bakamayacağın çirkin beton apartmanlar, villalar yükselecek. Sokaklarında yalnız biribirlerine gösteriş yapmak, para para, yalnız para kazanmak için yaşayan, insanlıklarını unutmuş yaratıklar caka satacaklar. Otomobiller yüz elli, iki yüz kilometreyle Londra asfaltında insan ezerek buraya girecek... Belki kuşlar çok derin, eski bir içgüdüyle buraya, o zaman kesilmiş olacak olan şu ulu çınarın üstüne, göğüne uğrayacaklar, bir an duraklayıp bir şeyler arayacak, bir şeyleri anımsamağa çalışacak, beton yığmı evlerin üstünde küme küme dolaşacak, konacak bir yer bulamayıp bir uzak keder gibi başlarını alıp çekip gidecekler.
Günaydın
Farkında mısın?
Son günlerde ne kadar da aciz kaldık
Bize ait cümleler kurmaktan
Bırak seni seviyorum demeyi,
Bir günaydını bile çok görür olduk birbirimize
Tükenen, sevgimiz mi,
