İlk olarak yedi ay önce otuz sayfadan sonra okuyamayacağıma karar vermiştim.Nedeni fazlasıyla argo dili ve iğreç olaylarıydı.Ama kendimi zorlayarak tekrar okumaya karar verdim ve bugün bitirdim.Önyargımdan da kurtulmuş oldum çünkü şuan ki fikrim tamamiyle değişti kitabı sevdim.Kitabın anakarakteri Alex ve onun arkadaşları(kankaları)topluma tamamıyla ters davranışlar sergileyen serseri tiplerdir.Öyleki sokakta gördükleri insanlara laflar atıp darp edebiliyorlar ve hatta İnsanları evlerinde bile rahat bırakmıyorlar.Darp,tecavüz,hırsızlık ne arasanız var.Bir gün bir evi soymaya karar veriyorlar.Alex orada arkadaşları tarafından tuzağa düşürülüp polislere yakalanır.Hapishaneye düştükten iki yıl sonra hükümet tarafından bir projeyle denek seçiliyor.Deney iki hafta süresi olan ve içinde kötülük olan bireyi iyi olmaya çalıştırma programıdır.İlk başta kendine ve içindeki kötülüğe güvenen Alex deneyin kendinde işe yaramayacağını sanır ,deneyle iyi olmaya zorlanıyor öyle ki kötü bir düşünce bile ona derin acı vermeye başlıyor.Daha sonraları buna dayanamayıp intihar ediyor ama başaramıyor.Hükümette bu olaydan sonra onu tedavi edip eski haline getiriyor(düşünce olarak).Kitabın anlatmaya çalıştığı şey bana göre iyilik ve kötülük içten gelen bir eylemdir bir proje,program vs.onun sadece davranışlarını değiştirir ama düşüncelerini asla.Kitap akıcı ,dediğim gibi fazla argolu ve Alex’in düşünceleri,yaptıkları sizi sinir edebilir(bu nasıl insan ya diyebilirsiniz) ama tabi sonunda akıllanıyor merak etmeyin.Okumanızı tavsiye ederim.
