Ahh Müzeyyen
Ölüler nereye gömüldüklerini bilmez, cenaze törenlerini görmezdi ne de olsa.
Ölüler yalnız olduklarını da bilmez ne de olsa.
Sayfa 124 - Can Sanat Yayınları
Gönlümde sen ,
Bağrımda sen .
Ahh !
bir bilsen ...
Nasıl kanıyor
parmak uçlarım .
Nasıl kanıyor ,
nasıl akıyor
Kızıldeniz gibi .
Müzeyyen diyorum ,
Müzeyyen !
Kan damlıyor ,
kan ...
Oralı bile değil ki Müzeyyen
Ahh , Müzeyyen !
Öl Müzeyyen !
@mfk0101
"Olmuyor seni düşünmeden Müzeyyen !
Anmamak adını ...
Gün hasret ,
Gece kasvet .
Ve , ölüm kapımda .
Ahh Müzeyyen ! "
[ MFK ]
Ahh...
gramafona müzeyyen'i
ve göğsüme başını koy
bin yıl taşa uzanırım
n'olur başın göğsümdeyken ağlama
ben suya karışınca beyazlanırım...
Sayfa 56
Tabii hiç kötü niyetten olur mu?..Ahh bu erkekler hep aynı..
" Hatta ben bu Müzeyyen'i amcaoğlumun düğününde ilk gördüğümde, yengemi dürtüp kimdir bu peri kızı diye sormuştum.
Öyle beğenmiştim tazeyi. Epeyi uğraştıktan sonra kendisini razı edebildiğim ilk buluşmaya handiyse uçarak gitmiştim..
Keşif hevesi bitince de göz yavaş yavaş dışarıya bilinmeyene yabancılara kaymaya başlıyor..
Kötü niyetten değil, sırf meraktan..
Yeniye, başkaya,farkliya duyulan beşeri heyecandan.."
Fakat Müzeyyen bu derin bir acıdır yüreğinde.
Birbirine uyumsuz bireylerin bir arada yaşamaya kendini zorlaması büyük kayıplara sebep olacaktır. Bireyler birbirine karşı tolerans gelistiremedigi için birbirine nefret, tiksinme ve tüm duygusuzluklara kendilerini maruz bırakmaktadır. Aile bireyi olmak istemeyen babayı zorla o kalıba sığdırmaya çalışmak tabiki olası her türlü aile içi şiddete davetiyedir. Onun buna karşı size geliştirdiği sevgisizliği, nefreti, sizi degersizlestirmesini beslersiniz, kendinize en yakininizdan gelen mitralyöz saldırısı içinde bir savaşta bulursunuz her daim kendinizi. İyi çocuk olmak istemeyen cocugunuzu da iyi kalıpların içinde giydirirek ayaklı zorbayi buyutmektesiniz. Her şekilde ağır yaralı olarak girdiğiniz bu oligarşik aile faciasini sürdürerek en çok kendinize yazık ediyorsunuz. Ahh Müzeyyencim, o gölgesi var diye sığındığın zakkum ağacı yaşama karşı olan direncini emiyor, seni yıpratıyor, henüz hayat senin için bitmemisken kendin için iyi bir şey yap. Vazgeç bu illet soy bağını sürdürmek gayretinden, kim ne der diye kendini her gün öldürmekten, mutsuz ve sevgisiz bir adamın caminda dünyaya bakmaktan. Çüruyorsun Müzeyyen en sonunda en büyük hasarla huzurla toprağa gireceğini mi sanıyorsun, kimseler tamir edemez kalbini Müzeyyen, vazgeç bu duygusuz ilişkiyi sulamaya çalışmaktan ,senin çiçeklerin günbegün soluyor, bahçende bir tane mor menekşe, lale, sümbül kalmadı.
Ahh ne de güzel olurdu.. İnsansız hava sahası.
Bir şey içime oturmuş kalmıştı. Yok olmak. Toz olmak istiyordum. Varlığım orada olmamalıydı. Gelip beni alsalardı. Uzaydan ya da bir yerlerden gelselerdi. Sessiz sedasız kaybolsaydım. Yerime Kız Kulesi'ni bıraksalardı.
Sayfa 30 - İletişim Y.
Ahh be Müzeyyen ! Öldürseydin yeğdi :)
Birbirimize baktık.
“Hikâye,” dedim, “gel seninle anlaşalım. Sen yarım kal, adını da Yarım Kalan Hikâye koyalım.”
“Sen zaten neyi tamam ettin ki?” dedi bana.
AHH NERDE O ESKİLER
Ne güzel zamanlardı.
Radyolarda kadife sesli sanatçılar...
Emel Sayın'lar, Samime Sanay'lar.
Bir ilkbahar sabahı güneşle uyanırdık.
Benzemez kimse sana derdi, Müzeyyen Senar
45' lik plaklarda...
Yıldırım Gürses hayattaydı.
Leylaklar dökülüp güller ağlardı.
Ahmet Özhan'ın temiz yüzü aydınlatırdı televizyonları.
"Çok yakarmış güneşin