Johannes!
Hiçbir umut yok mu artık? Aşkın bir daha canlanmayacak mı? Nerden emin olduğumu bilmiyorsam da senin beni sevmiş oluğunu biliyorum. Uzun yıllar geçse de bekleyeceğim, sen başkalarını sev mekten bıkıncaya dek bekleyecek, bekleyeceğim; o zaman aşkın mezarından yeniden doğrulacak, seni her zamanki gibi seveceğim, şükran duyacağım sana her zamanki gibi, eskisi gibi ah Johannes, eskisi gibi! Johannes! Bana karşı gösterdiğin bu taş kalpli kayıtsız lık, bu senin gerçek yapın mı? Aşkın o koskoca yüreğin yalnızca bir yalandan mı ibaretti? Yani şimdi gerçek kişiliğine mi döndün? Aşkıma tahammül et, seni sevmeye devam ettiğim için beni bağışla; biliyorum, aşkım sana yük oluyor, ama bir gün gelecek Corde- lia’na döneceksin. Senin Cordelia’na! Kulak ver bu yakarışa! Senin Cordelia’n, Senin Cordelia’n.