Yaşar Kemal'e
Anadolu'nun topraklarında durmadan akan coşkulu bir çağlayan. Anadolu'nun, Mezopotamya'nın, Akdeniz'in edebi semalarını, hiç sönmeden, sürekli aydınlatan bir yıldız. Yarattığı bu görkemli edebiyat ve roman geleneğiyle hep yaşayacak, romanları, romanların sözcükleri, durmadan, kuşaktan kuşağa, zamandan zamana, akacak bir yazar. Yaratıcı gücü ve enerjisiyle ölümsüzleşen çağından, zamandan sorumlu bir yazar.
....
Yaşar kemal ise yaptığı, Anadolu'nun, Çukurova'nın o horgörülen, aşağılanan, insandan sayılmayan insanların direnişi, başkaldırısı, mücadelesidir.
...
Kemal, bu bireysel çabasıyla, hayır çaba değil, mücadelesiyle, sözcüğe bir enerji verdi, sözcüğü aktif, yoğun, güzel, etkili ve güçlü hale getirdi. Kemal sözcüğü, Canetti' nin deyimiyle, saygın ve neredeyse kutsal hale getirdi.
...
Kemal, şahsi olarak, kendi ülkesinde şunları da yaşadı; mahkeme, yargılama, yasaklama, cezaevi, eşi Thilda başta olmak üzere en yakınlarının tutuklanması, üç askeri cunta, başbakan ve başkanların idamı, Kemal'in çok sevdiği genç insanların darağacına çekilmesi, sürgün.
...
Kemal'e göre, edebiyat, edebi dünya ve edebi uğraş, tümüyle bir usta ve çırak ilişkisine bağlıdır. O'na göre herkes, yaşamının bir döneminde bir çıraktır, herkesin bir yada birkaç ustası vardır. Herşey, emekle, çabayla, öğrenilir daha önce var olanın üzerine kurulur.
...
Yaşar Kemal; aydınlık ve sevinçle dolu canlı bir kahkaha.
Sayfa 154 - ithaki
Türk'ün Ateşle İmtihanı
Anadolu Direnişi
Fransızların tabiriyle, “ Kağnı, kamyona karşı zaferi kazandı.”
Sayfa 165 - kronik yayıneviKitabı okudu
Kuva-yı Milliye, "Milli Güçler" anlamına gelmektedir. Onlara kısaca "Kuvvacılar" da denirdi. Anadolu'nun işgali ile birlikte Mondros Mütarekesi'nin ölüm fermanına benzer dayatmalarına karşı Türk milletinin bir nevi kendini müdafaasıdır. Fakat yekpare ve tek merkezden organize edilen bir yapı değildi; her biri kendi bölgesinde, yöresinde oluşturulan birliklerden müteşekkildi. Yani nerede bir işgal varsa orada bir direniş vardı. Kuva-yı Milliye sayesinde Milli Mücadele'nin ilk silahlı direnişi 19 Aralık 1918'de Dörtyol'da, Fransızlara karşı ortaya konmuştur. Bu ilk kurşun, 19 Mayıs'tan öncedir. Ardından da İzmir'in işgali ile birlikte Batı Anadolu'daki Kuva-yı Milliye birlikleri harekete geçtiler ve yerel örgütlenmeler olarak zuhur ettiler. Düzenli ordunun kuruluşuna kadar eşgüdümlü olarak çalışılmıştır. Ancak bu süreçte birtakım ayrılıklar da yaşanmıştır. Yöresel direnişe liderlik eden çete reisleri düzenli bir ordu içerisinde yer almak istememişlerdi. Fakat zamanla bu mukavemet kırılmış ve Mustafa Kemal Paşa tarafından düzenli orduya dahil edilmişlerdir.
Sayfa 124 - Kronik Kitap 1. BaskıKitabı okudu
Padişah Vahdettin:
“İngiliz ulusuna karşı beslediğim sevgi ve hayranlık duygularımı babam Sultan Abdülmecit’ten miras aldım. Ümidimi Allah’tan sonra İngiltere’ye bağladım.”
Bakan Rıza Tevfik (Bölükbaşı) 1920:
“Anadolu direnişi bir blöftür. Avrupa medeniyeti Anadolu’yu bu zararlı haşerelerden temizleyecektir. Medeniyeti temsil eden İngiltere gibi bir devlete itiraz etmek küstahlıktır.”
Sayfa 53Kitabı okudu
Anadolu Direnişi
Sanıldığının aksine, ilk kurşun İzmir’de değil, henüz 1918’in Aralık ayında ilk direnişin başladığı Dörtyol’da atıldı. Doğu’da, Kars’ta Cihangirzade vardı ve bir hükûmet kurmuş, kuvvet toplamıştı.
Ancak asıl düşmanı İngilizler değil, Ermeni çeteleriydi.