Bazen çekip gidesim geliyor, öylesine içten…
Neresi olursa olsun diyemem. Mutlaka bir deniz görmeli gözüm. Sol avucumda sıcak elleri olmalı yârimin. Yağmur yağarken ansızın, ne var ne yok toplayıp uzaklara…
Bazen çekip gidesim geliyor, ansızın…
Yaşama sebebimi sorguluyorum ard arda kendime sorduğum sorularla, fütursuzca… Neden burada olduğumu,
Gidenle ölen arasında bir fark yoktur aslında
Ölen toprağa gömülür, giden yüreğe..
Gerekte olmaz defin için ne kazmaya ne de küreğe..
Tek kişilik bir merasimdir bu
Ne bir sala ne bir imam
Koskoca bir enkazdır gidenden arda kalan...
Ara sıra düşer aklına sızlar burnunun direği
Birkaç damla yaş düşer gözünden, özlersin
Belkide sövüp sayarsın gelmişine geçmişine
Beş para etmezdi dersin ciğeri
Yüreğini nar ı aşkta közlersin....
Yürek dediğin en büyük mezardır
Ne sevdalar ne acılar ne insanlar gömülür
Örselenirsin yıpranırsın kalbin elbet yorulur
Ve İnsanoğlu ancak toprakla buluştuğunda durulur...
Uğur Akbaş
Anlamından çok yaşamayı sevme. En fazla da isteklerin cevaplanmadığında, yaşam, seni kibrinden arda kalan darlıkta kıstırdığında, ne olduğunu hangi maksada hizmet ettiğini hatırla.
‘’Bilinçli ahlak işlevleri arasında anımsama ve imgelemeyi de sayabiliriz. Ahlak dışında kalan anlık içeriklerinden kin duymak, sevmek, kıskanmak gibi durumlar da yine iç deney kapsamında düşünülebilir. Kısaca toplayacak olursak, dış ve iç deney içerikleri ve bunları veri alan inanç ve istek biçimleri anlıksal olgu türlerini oluşturur.’’
Çocuğundan arda kalan Benim. Eski bir bebeklik resmimi buldum. Resimdeki ben değilim, bir başkası O. Pembe, şişman, henüz hastalık,yalnızlık nedir bilmeyen,
ağladığı zaman doyurulan, uzanan, kucağa alınan ve tekmeleyen fakat kimsenin canını yakmayan ve dilediği zaman gözlerini kapar kapamaz uyuyabilen biri O.
Öylece yatıp başının üstünde
Şimdi Düğün Zamanı (İpek Ongun)
Çünkü bir tek sevgi var elimizde;
bunca yıldan damıtılıp gelen...
Yine bir tek o kalacak, yaşanacak yıllardan geriye...
Bir tek sevgi olacak bunca telaştan arda kalan...
Ötesi yalan... / Can Dündar
Artemis
Değmez dedi..
Yolunu beklerken içtiğim sigaralar ve dün geceden arda kalan ne varsa masada..
Erken saatte uyandım, yatak odamın tavanı eğilirken üzerime; bi saat daha uyudum.Belki iki..
Havada ölü bi'romantizim vardı ve bir ninni olup örttü üzerimi.
Anlaşılmamak acıktırıyordu insanı, iki gün önceden kalan pizzanın son dilimini
Savaşlarda onca yaşananlar insanoğlunun en karanlık ve en vahşi taraflarına ait öykülerse, makineli tüfekler ve top mermileri art arda etrafa ölüm saçıyorsa, tecavüz mağduru zavallı kadınlar ''nefret çocuklarını'' dünyaya getiriyorsa... Ne yazık ki savaştan geriye kalan bu pislikleri temizlemeye göğü yararak bardaktan boşanırcasına yağan yağmurun gücü dahi yetmez.
Konuşalım mı biraz seninle? Ben anlatayım sen dinle. Mesela bir rüya gördüm. Filmlere konu olan, romanlarda anlatılan o güzel deniz kenarında bir nefes. Senin nefesin. Yalnız başınasın ve geçen her dakikada fark eden tek şey cebinde kalan sigara sayısı. Düşünüyorsun ve ard arda yakıveriyorsun sigaralarını büyük bi derdin varmışçasına. Belki de vardır, bilmiyorum. Kendi rüyamda bile seni çözemiyorum. Gözlerin. Karşında biri var gibi, ondan gözünü alamıyormuş gibi bi noktaya dalmış. Oturuyorsun o bankta ve öylece duruyorsun. Her şey soğuk, yalnızca hava değil. Evler soğuk, sokaklar soğuk, şehir soğuk. Sen soğuksun. Halbuki en büyük ayazlarda bile sıcacık olur senin ellerin. Ama şimdi, sen bile üşüyorsun. çünkü bu havanın soğukluğu değil, bu ayrılığın soğukluğu. Ne demiş yazar Vedalar soğuk olur, sıkı giyin.. Sen de sıkı giyin. çünkü benim olmasan da yaşadığını bilmeye ihtiyacım var.
Ben bir rüya gördüm içinde ayrılık vardı, aşk yoktu.
Ben bir rüya gördüm; içinde sen vardın, ben yoktum...