“Düşdü yere her kim kıldı bizi adâvet
Kim derd-i keşiz, tîr-i kazâyız, fukarayız.
Ruhsâre-i mehveşlere gönül vermişiz ammâ
Zannetmeki müstağrak-ı deryâ-yı hatâyız.
Ey hâce! Nakşa nigeh nakkaşa nigehtir
Sanma ruh-ı zîbâya nigeh ayn-ı günehdir.”
Derd-i keş : derde müptela olan
Adavet :düşmanlık
Tir-i kâza: kaza oku
Ruhsare-i mehveş: ay yüzlü güzel
Müsteğrak-ı deryayı hâta : hata denizinde boğulmak
Nigeh : bakmak nazar etmek
Nakkaş : nakış işleyen
Euh-i zibâ: kıymetli ruh
Güneh: günah
Sayfa 270
ÖYLE BİR HİKÂYE
Sinemadan çıktığım zaman yağmur yine başlamıştı. Ne yapacağım? Küfrettim. Ana avrat küfrettim. Canım bir yürümek istiyordu ki... Şoförün biri:
– Atikali, Atikali! diye bağırdı.
Gider miyim Atikali'ye gecenin bu saatinde, giderim. Atladım şoförün yanına. Dere tepe düz gittik. Otomobilin buğulu, damlalı camlarında kırmızı,
Sensiz yaşamak boştur, birlikte ölüm hoştur;
Coştum, daha çok coştur ay yüzlü güzel konçuy.
Sayfa 114 - Ötüken NeşriyatKitabı okudu
Yahya aleyhisselâm, İsa aleyhisselamdan altı ay önce doğdu. İsa aleyhisselâmdan altı ay büyüktü.
Yahya Aleyhisselâmın Şemaili
Güzel yüzlü, çatık kaşlı, seyrek saçlı, uzunca burunlu, ince sesli, kısa parmaklı idi.
Sayfa 632Kitabı okudu
Zulmetteki mâhımsın, gönlümdeki âhımsın,
Ömrümde günâhımsın ay yüzlü güzel konçuy.
Sayfa 75Kitabı okudu
Sabahleyin iki asker kalbimi tamamen aldı. Taburun ilk sıralarındaydılar. Esasen iki dizi en boylu, en güzel en sağlamlarından seçiliyor. Bir tane sarışın, uzun, haşin yüzlü bir Rumelili vardı. Şarkıya o başlıyor, ötekiler aldırıyor; ''Yürüyelim ileriye, girelim Rumeli'ye!'' Kim bilir Rumeli'de kalbinin neresini gömdü? Öteki gibi; Anadolu uşağı ve tablo gibi başı sıra neferin arasında. Başı bütün taburdan bir karış uzun ay yıldızlı kahverengi kalpağı var, gözleri bu ay yıldızdan daha büyük ve daha ateşin kestane renginde. Öyle güzel, öyle güzel ki, ancak insan bunu bir romanda, belki bir dramda temsil eder. Azası kavi, kolları kırmızı bayrağın direğine sarılmış ve su içinde yürüyen bir sancaktar: ''Senin için ey sancağımız, ölürüz de vermeyiz..''
Sayfa 139 - Can YayınlarıKitabı okudu
Almış beni albızlar, gönlümde yaran sızlar,
Kurban sana Atsızlar, ay yüzlü güzel konçuy…
Hastalıklar senden uzak olsun, ey canlarımızın rahatı,
ey gören gözümüz,
kem gözler senden uzak olsun!
Bedenin sağlam olsun, ay yüzlü güzel,
gölgen başımızdan eksik olmasın!
Eyvah, benim ay ışığı kadar narin, ay yüzlü güzel sevgilim yok; acaba gece onun güzelliğini mi kıskandı? Ay korkmuş gibi duruyor; ışınlarıyla beni daha önce sevindirirken, şimdi o ışınlar zehirli birer ok gibi kalbimi deliyor.
lyd-i ekberdir şehid-i askina drse o mah Bir nigah-i rahm edip biçare kurbanım mıdır (23)
(23) O ay yüzlü güzel, acıyarak bakıp da "Bu zavallı, benim kurbanım mıdır?" derse onun aşkı için şehit olana bu en büyük bayramdır.
Sayfa 196 - İskeleKitabı okudu
Zulmetteki mâhımsın, gönlümdeki âhımsın,
Ömrümde günâhımsın ay yüzlü güzel konçuy.
Sayfa 114
Ellerindeki Bahçe
Güzel kokusuyla kalbinin içinden geçtim, yüzünden ilkbahar sarkardı,
Üşüyen gömleğimin nehir yakasına o derin gülümsemeni iliştirirdim,
Leke tutmayan ruhunu üşümeyen bir yazla sardım, konuşurdu kuşlar.
Şiirlerim dansa kaldırırdı ay ışığını, yağmurun sesiydin çocukluğa akan.
Aşk mahçup bir masaldı, düş kırıklığı sıçratırdı alnımıza, incinirdik.
Hayal yüzlü kedilerdik evlerin kuytusuna saklanan, buğulanırdı hüznümüz..
Sayfa 12
