Sonu başından belli olan bazı hikayeler vardır. Yanlışlar her zaman çıkıntı olur ve ayağa takılıp durur. Kaldı ki bu hikayede o çıkıntıyı kendi elleriyle oluşturdu Therese ve Laurent. Bayan Therese, oğlunu kaybeden, katillere muhtaç hayat süren zavallı anne. Therese, mutsuz evliliğin ardından aşkı bulduğunu sanıp hırs ve ihtiras uğruna hem kendi hem yakınlarının hayatını mahveden kadın. Laurent, savunulacak hiçbir yanı olmayan istekleriyle hareket eden bir katil. Camille, arkadaşının ve eşinin ihanetine uğrayan zavallı hasta çocuk. Zola'nın tüm gerçekliğiyle anlatıma sunduğu hikayede kime üzüleceğimi bilemedim. Ölümün bir kez geçtiği evde huzurun, mutluluğun, aşkın bir daha uğramaması ve ölümün getirdiği ölümler. Hayatın tam olarak gerçeği.
