Ören, 20 Ağustos 1972
Canım Ali'm,
Sizi otobüse bindirdikten sonra beni büyük bir üzünç sardı. Ne yapacağımı bilemedim. Bana telgraf çek demiştim. Aldırmadın. Bir babanın ne demek olduğunu ancak kendin baba olunca anlayabileceksin. Siz gittiğinizden beri hiç yemek pişirmedim...
Sayfa 18
Fakat, ne yazık ki âşıkta saz, maşukta naz yok.
Hepimiz hem özgür hem de ait olmak isteriz.
İşim gücüm hep bu kadını okumak, ezberlemek oldu.
Aya Gidiyoruz
— Ayın timarhanesi olan dünyaya bu delileri atarken, yanlışlıkla aralarına bir kaç da akıllı karışmış. Arasıra bu akıllıların çocukları dünyada görünür. Fakat dünya delileri, bu akıllı adamları deli diye tımarhaneye kaparlar.
Dinleyicilerin heyecanı artmıştı, bağırıyorlardı:
— Asalım!..
— Keselim!..
Ortalık birden karıştı. Üzerime atıldılar. Gırtlağıma eller sarıldı.
— Hır, hır, hıırrr! ...
Gırtlağımdan son nefesim çıkıyordu.
— Baba, horluyorsun!.. diye biri dürttü. Gözümü açtım. Sobanın karşısında uyuya kalmışım. Etrafıma baktım, göğsüme derin derin havayı çektim :
— Oooh, dünya varmış!. dedim.
TEKİN YAYINEVİKitabı okuyor
Tarihin hangi faslında, dünyanın hangi kıtasındaydım?..
Ben ağlamak istiyordum; ruhumda çürüyen, dökülen ve parça parça olan bir şey var. Hisler âleminin bütün o korkunç siyah ve kızıl şeytanları birer birer benliğime doluyorlar.
Bir insan, aydın bir insan olarak nasıl yetişiyor? Uygar dünya kültürü edinmenin zorlukları... Bu yetişmede bir babanın yanlışları ve doğruları...Bir baba ve babanın özverileri..
Sayfa 9
Yüzünde bir başka zamanın ve geçmiş bir ikbalin hasretini çekenlere mahsus , yetimlere benzer bir mahzunluk var.
·
Puan vermedi
Gerçek dini anlayış nasıl olmalı nasıl inanılmalıdır kitabın ana özeti bu dini yerden yere vurur ama batıl olanı. 
Ali Şeriati 
Dine Karşı Din / Anne Baba Biz Suçluyuz
Herkese öneririm
Umutsuzluğun gölgesinde bahar mı gelir?
İnsan, yaşama sevincini yitirdiği zaman!
Gökten rahmet yerine hüzün yağar,
Kırılan kalpler, kopan tespih taneleri gibi saçıldığı zaman!
Ben kendi hayatımın celladıyım.
Duymayan kulaklarda davet görmeyen pusulayım.
İçimde taşıdığım cehennnem, ufkumda ki cennete göz kırpar oldu.
Vurulan her kazma da açılan her mezar da sorulacak sualdeyim.
Ey ölüm!
Neden basitleştirdi bu beşer seni?
Sanki yenilecek ekmek, içilecek su gibi...
Hiç sual eden yok kefesi boş teraziden.
Anne, baba, kardeş, eşin bile kaçacağı o günden.
Ey gönlüne söz geçiremeyen aciz kendim!
Bu dünya tezgahında işlenecek nakış ol
Huşu ile secdeye kapanan alnının nasırı ol.
Var bir gönle kul, bir sultana köle ol.
Kapanmayan yaraya merhem, dilden dökülen Yahu ol...
"Tüm cinayetleri işlemiş olmak, baba olma cinayeti dışında."
