Bayram Gözyaşları
Kadın evinde oturuyordu
O gün bir bayram sabahıydı
Odalara göz attı
Ne kocası
Ne kızı
Ne de annesi vardı artık
Mutluluk da yoktu
Kahkahalar kaybolmuştu
Deprem onları elinden
Koparıp almıştı
Fotoğrafları eline aldı
Kadın hepsinin ellerini
Sonra yanaklarını tek tek öptü
Ve ağladı ağladı
Bayram sabahı onun gözyaşlarıyla
Sırılsıklam oldu...
Hanife Çıta& Nisan-2023
Gönüller bayram olsun
Bugün kara bulutlarla güneş kardeş olsun. Uzanıp dünyanın üstüne keyif çatsınlar. Yıldızlar geceyi beklesin arkalarında. Gündüz ve gece büyüsün, ele avuca sığmaz bir bayram olsun. Bir çocuk, sarışın ya da esmer, ucunda zil olan bir küçük tekerleği sürsün hayatın ücra köşelerine. O ses, bütün unutkanlıkları gidersin, herkes yeniden insan olsun.
" 57. Alay Komutanı Yarbay Hüseyin Avni Bey bayram ziyaretine gelen 27. Alayın yeni komutanı Binbaşı Halis Bey ile tabur komutanlarına:
" Beyler... dedi, İstanbul'u, mahallemi, sokağımı, evimi, eşimi, oğlumu, kızımı çok özledim. Siz burada savaşırken bırakıp izinli gitmeye utanmıştım. Şimdi Mustafa Kemal Bey sayesinde durumumuz iyileşti. Karar verdim. Ben de izne gideceğim"
"- Ne zaman?"
"- Haftaya... Birkaç gün kalsam yeter."
Hüseyin Avni Bey, öğleden sonra Halis Bey'i ziyarete gitmek istiyordu, gidemedi...
Serseri, hain, rezil bir obüs mermisi 57. Alay karargâhına düştü.
57. Alay Komutanı Yarbay Hüseyin Avni şehit oldu.
Olayı duyan vurulmuşa dönüyordu. Bayram zehir zıkkım oldu. Mustafa Kemâl Çamlıtekke'deydi.
Hüseyin Avni Bey'i ne kadar sevdiğini bilenler acı haberi söyleyip söylememekte kararsız kaldılar. Haberi vermeyi Cevat Abbas Bey üzerine aldı. İçeri girdi. Olayı kekeleyerek açıkladı. Mustafa Kemâl'in yüzüne baktı. Anlamamış ya da inanmamış gibiydi.
Sonra ağır ağır gözleri doldu, taştı, gözyaşları yüzüne akmaya başladı.
Taştan, demirden sanılan, o yorulmaz, uyumaz, acıkmaz, kurşun işlemez komutan ağlıyordu.
Gece 57. Alayın makineli tüfekleri, öfke, gazap, nefret, hınç ve lânet kustu. Makineli Tüfek Bölüğü Komutanı hiç yapmadığı bir şey yapmış, 3. Nolu tüfeğin başına kendi geçmişti.
Karşıdaki siperlerin kum torbalarını delik deşik etti, parçaladı, mazgallarını devirdi. Görünen, kımıldayan, sürünen her gölgeyi biçti. Bağıra bağıra, küfür ede ede, ağlaya ağlaya, namlu kızarana kadar...
Sayfa 527
bin ahımın hakkı toprağa kalsın
Bir ilaç içsem bari diye düşündüm,
Biraz kolonya sürünsem,
Ferahlasam, pencereyi açsam.
Şöyle bir şey yazdım sonra:
Yağmur, çamurlu bir elbise dikiyor şehre
Sıkılıyoruz hepimiz bu çamurlu giysinin içinde.
Berbattı,
Bir şiire böyle başlanmazdı.
İç ses diye söylendim,
Ardından Yıldırım Gürses...
Aptal aptal güldüm bir de buna.
Ayşecik vazoyu
Bugüne dair..
Aslında ilk başta bu yazıyı yazmak istememiştim, çünkü bu konuda çok yoğun olan fikirlerimi ve duygularımı toparlayıp anlatabileceğimi düşünmüyordum ama bugün gördüğüm bazı saçmalıklar beni kesinlikle yazmak için ikna etti.
Hayal kuralım. Dünyanın birbirini yediği, karmaşık bir zamanın içine doğuyorsunuz. Savaş sizin ülkenize kadar dayanmış.
Ah'lar Ağacı
Bir ilaç içsem bari diye düşündüm,
Biraz kolonya sürünsem,
Ferahlasam, pencereyi açsam.
Şöyle bir şey yazdım sonra:
Yağmur, çamurlu bir elbise dikiyor şehre
Sıkılıyoruz hepimiz bu çamurlu giysinin içinde.
Berbattı,
Bir şiire böyle başlanmazdı.
Çevremdeki yetişkinlere baktıkça, büyüdükçe yıldızlara bakmayı unuttuklarını fark ediyordum. Hâlbuki yıldızlar bayram günü ziyaret edilmeyi bekleyen nineler ve dedeler gibi bekliyorlardı her gece izleyicilerini. Yetişkinler neden maliyeti bedava olan güzel bir sürpriz yapıp el öpmeye gitmiyorlardı ki? Galiba zamana doğru büyüdükçe, içimizden de birtakım şeyler bize fark ettirmeden küçülüyordu.
Sayfa 12Kitabı okudu
Ah!
Bayram günleri sahillerinde nasıl da neşeyle
Şarkılar söylerdiniz!
Ama şimdi kederli, kalbin kırık, uyuyorsun...
Şimşekle aydınlanan karanlıkta gözyaşları boşanıyor yağmur yerine...
Sayfa 90Kitabı okudu
