Ah anne, ah anne! Senin gözünde ben hâlâ çocuğum, niye başımı kucağına koyup ağlayamıyorum? Niye hep benim daha güçlü, daha aklı başında olmam gerekiyor, oysa ben de bir kez ağlayıp avutulmak isterdim, gerçekten de çocuk sayılırım, dolapta hâlâ kısa pantolonlarım asılı, henüz aradan o kadar az zaman geçti ki, niye her şey bitti?
Sayfa 134 - İnkılapKitabı okudu
“Ah anne, anne! Ben sana göre hala küçük bir çocuğum. Başımı kucağına koyup da niçin ağlayamıyorum? Niçin hep ben kuvvetli, hep ben metin olmak zorundayım. Ne kadar isterdim, bir defa da ben ağlasam, ben teselli edilsem! Doğru, bir çocuktan fazla bir şey değilim ben; kısa pantolonum henüz dolapta asılı... Çok da olmadı ki; niye geçti gitti o günler?”
Sayfa 101 - Varlık Yayınları, epub, Eylül 1971, Ç: Behçet NecatigilKitabı okudu
''Bir şeyler söylemek istedi. Niye yaptın?.. İnan ki ben seni. . . Boştu hepsi. Ağlayamıyordu. Yine bir hıçkırık takıldı boğazına. Niye ağlayamıyorum? O kadar çok şey var ki söyleyecek. Hep aramızda oldular.''
Sayfa 745 - Ayrıntı yayıneviKitabı okudu
Acı çektiğini belli etmeden yaşamasını bilmek gerek..
"Sadece okumaya yarıyorsa kitaptan iyi afyon yok!..."
İtiraf et derinden derine bu söz seni rahatsız etmedi mi?
Taşları sürekli dönen bir değirmendir kafa dediğin, ya evlat, arasına bir şey koymadın mı kendi kendini öğütür, sakatlanır.ya evlat!
İnsan alemde hayal ettiği
AŞK İKSİRİ
Adam, beynindeki değişiklikten dolayı bunu bile gülümseyerek karşılar.
Bir odaya girer tek başına, orada düşünür.
Ve beyin ameliyatı olmaya karar verir.
"Niye?" diye sorarlar.
"Karımın ölümüne ağlayamıyorum, onun acısını hissedemiyorum" der. "Ama ben karım için ağlamak istiyorum ameliyat olup o acıyı yaşayacağım".
Karısının ölümüne ağlayabilmek için mutluluğunu bir kenera iter.
Sayfa 72Kitabı okudu
Of ki of. Binlerce soru var zihnimde. Ruhuma huzur verecek yanıtlar arıyorum. Sürekli okuyorum, gece gündüz düşünüp duruyorum. Kimim, neyim, nasılım bilmiyorum. Bir belirsizlik var hayatımda. İnsan niçin kendini öldürür, anlıyorum bu gece. Yaşamak niçin dayanılmaz bir yük gibi gelir insana seziyorum. Bedenini ardınca sürükleyen bir gölgeyim sanki. Ben kendime rahatsızlık veriyorum. Ağlayamıyorum bile. Yalnızım. Beni dinleyecek anlayacak kimsem yok. Şimdilik tek pencerem bilgisayar ekranı. Suya zehir kusan bir yılan gibi ekrana fışkırtıyorum acımı. Niye sanalsın sen! Nerdesin! Nerdesin! Nerdesin!
Sayfa 2 - Carpe Diem KitapKitabı okudu
Ağlayamıyorum ben yahu
Fethullah Gülen’in niye çok ağladığını şimdi daha iyi anlayabilirim... Hoşgörü ve barış... Belki de bu sihirli iki kelimede düğümlenen ulusumuzun geleceği, sicim sicim gözyaşları ile çözülebilir... En azından; ağlamak, en yoğun düşünmektir... Bence asıl: Akıllı İslâm, akılsızına başkaldırmalıdır... Aslında Erdoğan AKP’si ve Fethullah Gülen cemaatinin NeoTürkiye oluşumundan önce propagandaları, imaj çalışmaları çok benziyor.
