Alevilik ve İslam dini arasındaki farklar
Alevilik kendine özgü inançları, ibadet sistemi olan bir dindir. İslam ile bağdaşmayan bir dindir. Aradaki farkları şöyle toparlayabiliriz.
1) Aleviler, İslam'ın temeli olan Yaratan-Yaratılan ikiliğini kabul etmezler. Alevilere göre Yaratan ve Yaratılan birdir.
2) Aleviler İslam'ın inandığı "Dünya'nın 6 günde yoktan yaratıldığı" efsanesini kabul etmezler. Alevilere göre Dünya bir Nur'dan (Işık'tan) doğmuştur. Vardan, var olmuştur.
3) İslam ilk Adem insanın topraktan yaratıldığına inanır. Alevi dini, insanların Nur'dan doğduğuna inanır. İnsan dahil bütün varlıkların temeli dört temel unsur olan toprak-su-ateş-havadır.
4) İslam insanın öldükten sonra tekrar dünyaya gelebileceğine (ruh göçüne, devriyeye) inanmaz. Aleviler inanır.
5) İslam cennete-cehenneme inanır. Aleviler inanmaz.
6) İslam'da insan, Tanrı'nın kuludur. Alevilikte Tanrı-kul ilişkisi yoktur. İnsanın kendisi Tanrı'dır. Yani Aleviler Enel-Hakk (Ben Tanrı'yım) görüşüne sahiptir. Alevi dini Ali'yi Tanrı yapar.
Sayfa 300 - Ütopya Yayınevi
Bir Ahmet Kaya değildim ama beN de çok yaNlış aNlaşıldım!
Ben öldükteN soNra bileceğiNiz kıymeti başıNıza ÇalıN! 🆖🦋
Ben öldükten sonra üzerimde otlar bitsin, çiçekler açsın. Taş kapatır, çimento kapatır, hiç kimse istifade edemez. Benim toprağım da millete hizmet etsin. Orada biten otlardan koyun yesin süt olsun, kuzu yesin et olsun, arı götürsün bal olsun. Benim, taşın altında yatmakla bir istifadem yok. Bunun için üstümü kapatmayın.
ÂŞIK VEYSEL
Sayfa 7 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okudu
'beni anlamalsın. çünkü ben kitap değilim
çünkü ben öldükten sonra kimse beni okuyamaz
yaşarken anlaşılmaya mecburum.'
"Ben öldükten sonra, hiç kimsen kalmayacak."
Sayfa 30Kitabı okuyor
"Beni hemen anlamalısın, çünkü ben kitap değilim, çünkü ben öldükten sonra beni kimse okuyamaz, yaşarken anlaşılmaya mecburum."
Öldükten Sonra
Diyecekler ki arkamdan
Ben öldükten sonra
O, yalnız şiir yazardı
Ve yağmurlu gecelerde
Elleri cebinde gezerdi
Yazık diyecek
Hatıra defterimi okuyan
Ne talihsiz adammış
İmanı gevremiş parasızlıktan.
Muzaffer Tayyip Uslu
(1945)
Muzaffer Tayyip Uslu
( 1922 - 1946 )
“beni hemen anlamalısın, çünkü ben kitap değilim, çünkü ben öldükten sonra kimse beni okuyamaz, yaşarken anlaşılmaya mecburum, …”
İletişim yayınlarıKitabı okuyor
Yağmur yıllardır yağıyor ve ben öldükten sonra da yağmaya devam edecek.
Sayfa 302 - Koridor YayıncılıkKitabı okudu
“Beni hemen anlamalısın, çünkü ben kitap değilim,çünkü ben öldükten sonra kimse beni okuyamaz,yaşarken anlaşılmaya mecburum..”
Ben ise sen öldükten sonra yine tek kalmak istiyorum.
Sayfa 113 - Gerekli Şeyler YayıncılıkKitabı okudu
Bu not aileme
Ben öldükten sonra ağlamayın. Yaşarken sevmediniz ,gözyaşlarınıza ihtiyacım yok.Ama siz benden önce hayata veda edersiniz ben ağlarım,çünkü karşılıksız seviyorum
Belkide sevmek için uğraştınız , suçlamıyorum sizi.
Ama hayatıma hiç iyi izler bırakmadınız.
En son ne zaman sarıldık hatırlamıyorum bile.
Aramızda hiç güçlü bir Sevgi olmadı
Sadece zorunlu olarak baktınız.
Çünkü zaten hayatta size hiç iyi davranmamişti.
Bu hayat adil olsaydı zaten bende herkes gibi sadece aşk acısı çekerdim
Ama aşk bunlar yanında zavallı gibi kalır.
Öyle biride yok zaten.
Ama anne yinede güçlüydün onca söz hakaret yine ayakta kaldıın.
Kendimi de seviyorum, güçlüyüm.
İyi dayandım.
Dünya adaletsiz ne yapsak boş
Ölmeden önce ateist olup çıkmaktan korkuyorum.Her şey çok saçma düzen filan yok.
Öldükten Sonra
Diyecekler ki arkamdan
Ben öldükten sonra
O, yalnız şiir yazardı
Ve yağmurlu gecelerde
Elleri cebinde gezerdi
Yazık diyecek
Hatıra defterimi okuyan
Ne talihsiz adammış
İmanı gevremiş parasızlıktan.
Muzaffer Tayyip Uslu
"Öldükten sonra bile seni bırakmayacağım küçük cadı. Ben senin canavarınım. Senin çılgınlığınım. Ve sen, sen benim öbür dünyamsın."
Sayfa 291Kitabı okudu
Gerçek mi komutanım, böyle değil miydim ben? Böyle de ğildiysem n'oldu bana? N'oldu bize? Nasıl göze alabiliyorum böyle sefil bir ölümü? Vatan yolunda döğüşürken ölmek neden geçmedi benim elime? Şimdi bir şeyler yapılamaz mı? Ben hiç mi bir işe yaramam? Bir işe yaramak için beklemek gerek. .. Bunu göze alamıyorum! Bitmeli bu iş, bir ayak önce ... Bunu anlıyorum. Ölçüp biçtim, beklemek imkansız ... Fakat komutanım, ge ne de, kolay değil kendini öldürmek! Hele bu sabah yağmurdan sonra ortalık ne kadar güzeldi. Bunu, geceyi uykusuz, bunaltılı geçirenlerden başkaları hiç bilmez. Kendini öldürenlere 'delirdi' derler. Ah keşke, delire bilsem ... Ölümden korkmadığımı gördünüz, komutanım; ben, ölmemekten korkuyorum. Yani, öldükten soma da bu acılar sürerse diye ödüm kopuyor! Acı çeken gövde mi, ruh mu? Bunu kesinlikle bilmek ne büyük mutlulukmuş!
