Merhaba nalân... bu sen misin
Yoksa sen mi sandım;
Biri çimdiklesin beni
Şöyle ışığa gel de göreyim
Beni dümdüz eden
O yalandan da yalan gözlerini
Merhaba nalân
Değerli Aysel Doğan Hanımefendi'nin izni ile, yaşamından ufak bir kesiti paylaştığı kitabını
buraya da taşımak isterim.
Kitap basında tükenmiş, sponsor bulunamadığı için tekrar basıma verilememiştir.
Kaydedip pdf dosyası yapabilir, çıktı alabilirsiniz.
ilk baskı ismi; 'anılarım, acılarım ve şizofreni'
ikinci baskısı ise; '18 yaşında uyudun 29
gittin...
ben arkandan sadece baktım.
oysa söyleyecek o kadar çok şeyim vardı ki...
''gidersen, iyiye dair ne varsa içimde yitireceğim hepsini.
gidersen, sönecek içimdeki ateş ve bir daha hiç kimse yakamayacak.
gidersen, karanlığa mahkum edeceksin günlerimi.
o karanlıkta yolumu kaybedeceğim...'' diyecektim
Seni boşuna mı seviyorum sanıyorsun? Biz Kâlubelâ'da beraber değil miydik? Ben o günü hatırlayamıyorum. Sen de hatırlayamazsın. Ama mutlaka yanyana idik. Tanrı buyruğuna beraber baş eğmedik mi? Evet demedik mi? Çünkü sensiz eksik oluyorum. Yarım oluyorum. Biz birbirimize Kâlubelâ'da vurulduk.
Peteng Kalası önünde Hakan'ın buyruğunu hatırlıyor
undefined
gly.akgl
Aradan yıllar geçti. Benden uzaklarda yaşadın. Bambaşka bir adam oldun. Ama unutma ki sen bende doğdun. Bende büyüdün. Ben seni hiç unutmadım. Nice insan yaşayıp öldü bende. Hiçbirini unutmadım. Ama seni hiç unutmadım. Çünkü bni yaşatacağını umdum. Bunu hep bekledim.
Sel yayıncılıkKitabı okudu
Merhaba Ayşe. Keşke satırlarıma " Seni çok seviyorum ya sen?" diyerek başlayabilsem. Sevilecek bir yanım kalmadığını, hatta nefret edilmeye bile değer olmadığımı biliyorum. Öyle hayalperesttim ki nasıl hayaller kuracağımın bile hayallerini kurardım. Hayalimdeki seni yazardım sonra kağıtlara defterlere, kalbime. Ben seni yazarak
İlgilenenlere; yazdığım bir öykü...
İyidir, şaşırtıcı sonludur.
Bu akşam saatleri sessizliği, kendi kabuğuma çekilmem için en uygun zaman dilimiydi aslında. Her akşam aynı sessizliğe gömülüyor olmamın nedenini anlatmayı istediğim zamanlar çok olmuştu. Ama bu durumu anlatacak ne bir kimsem vardı, nede dudaklarımda güç. Her zaman
Ölüm Audi Kullanır – Kristian Bang Foss
Eskiden sıradan mı sıradan, dümdüz bir hayatım vardı.
Kopenhag’da Sara ve Amalie ile birlikte bir dairede otururdum.
Akşamları Amalie’yi yatırdıktan sonra televizyon karşısına geçip
oturduğumuzda ben koltuktan kalkarsam Sara hemen sorardı,
“Ne var, ne yapacaksın?”
Geceleri işemeye kalktığımda bile sorardı Sara, “Nereye
Dante Kitap - Çevirmen: Sadi TekelioğluKitabı okuyacak
İlgilenenlere; yazdığım bir öykü...
Şaşırtıcı sonludur, iyidir diye düşünüyorum.
Bu akşam saatleri sessizliği, kendi kabuğuma çekilmem için en uygun zaman dilimiydi aslında. Her akşam aynı sessizliğe gömülüyor olmamın nedenini anlatmayı istediğim zamanlar çok olmuştu. Ama bu durumu anlatacak ne bir kimsem vardı, nede dudaklarımda güç. Her zaman