Kütüphanecilik sistemi ile ilgili her bir şey için resmi hesabımızı takip edebilir, soru sorabilirsiniz.
Sonra o ilk meş'um soruyla kopuş başlar: Anneni mi daha çok seviyorsun babanı mı? Bu masumane görünen soru, içinde korkunç bir gizli argüman barındırmaktadır: Bu da sevginin ölçülebilir bir şey olduğu iddiasıdır. Biliyor musunuz, çocuk o güne kadar bunu hiç düşünmemiştir bile. O hayatı ve hayatın bir parçası olarak kendisini ve diğerlerini doğallıkla sevmektedir. Ne ki, birden tartmaya başlar... Annemi mi daha çok seviyorum babamı mı?
Sayfa 44Kitabı okudu
Friedrich Nietzsche :
Sonunda şu soruyu soruyorum: Herhangi bir kadın, bir kez olsun, kadının kafasına derinliği, yüreğine adaleti bahşedebildi mi? Tümüyle ele alındığında, “kadın”ın kadınları hor gördüğü doğru değil mi?
Sigmund Freud:
Henüz yanıtlanamamış ve kadın ruhuyla ilgili otuz yıl süren araştırmalarıma karşın benim de yanıtlamayı başaramadığım çok önemli bir soru var: Kadın ne ister?
Yabancı, yaratığa sert bir bakış attıktan sonra tekrar bana döndü. “Ama size sormak istediğim daha ciddi bir soru var,” dedi. “Bir şeyin hem kendisinin hem zıddının doğru olması mümkün müdür sizce?”
Bir soru var aklımda,
Sormayı hiç düşünmedim.
Neden sormadığımı,
Hiç sorma !
Bir an bile olsa hiç sorgulamadan,
Zor da olsa hiç düşünmeden,
Ve en önemlisi de,
Nedensiz sevmeyi öğrendim.
Üç kelimeyi hiç kullanamadım.
Biri, SEN demeyi, hiç takısı olmadan.
Diğeri, ÇOK demeyi, gür bir sesle,
Ve en sonunda SEVİYORUM diye bilmeyi.
İşte şimdi haykırıyorum.
Öyle kulağa bir ses olarak değil,
Gözün görsün diye, bir kalemle yazıyorum.
Şu boş duran sayfaya,
Bir ömürlük cümle yazıyorum.
.........SENİ SEVİYORUM. ........
Sayfa 1
Size bi soru :-) bakalım kim cevabı biliyor♥Amerikayı bugüne kadar sadece bir Devlet vergiye başlamıştır ceza kesmiştir ve vergi sözleşmesi ingilizce değil o Devletin dilindedir:-)bu ülkeyi bilen var mi :-)
Senebesene yanlış hayaller, yanlış erkekler, yanlış ilişkilerle yıpranmış; babasız büyümenin kırgınlığını hala atlatamamış; sevgilileriyle kanlı bıçaklı olmuş, kalp kırmış ve kalbi kırılmış; el âlemin ne dediğini gereğinden fazla ciddiye alan, hâlâ tam olarak kendini tanıyamayan; Allah ya kendisini sevmezse, görmezse, esirgemezse diye endişe eden, gene de O’na sitem etmekten geri duramayan; sadece roman yazdığı zaman mutlu ya da tam olabilen; edebiyat dışında geçen her anı soru işaretleri, çelişkiler ve yalpalamalarla örülü; tam olarak neden yazı yazdığını bilmeyen ama yazı yazmazsa yaşayamayacağına inanan; henüz yeterince olmamış-pişmemiş-büyümemiş, layıkıyla “elhamdülillah” dememiş; ha bire düşüp dizlerini kanatan yarı kız çocuğu yarı kadın bir mahlûk görüyorum kendime bakınca. Ama bunu itiraf etmeye dilim varmıyor…
Henüz yanıtlanamamış ve kadın ruhuyla ilgili otuz yıl süren araştırmalarıma karşın benim de yanıtlamayı başaramadığım çok önemli bir soru var: Kadın ne ister?
