MABETSİZ ŞEHİR
Bu şehrin insanlarının mabutları ceplerinde mabudeleri yataklarındadır
Dünyanın başka yerinde var mı bilmem! Türkiye’de mabetsiz bir şehir var... Ankara’nın Yenişehir’i... Bir akşamüzeri bu şehirde dolaşıyorum. Sanki yürümüyorum; ayaklarım kendiliğinden gidiyor. Asfaltlar üzerinde otomobiller, otobüsler, troleybüsler
'Bir ağrı vardı içimde bir yerlerde. Adını, Tadını, Kokusunu, Rengini, Şeklini, Ağırlığını bilemediğim Bir ağrı vardı içimde bir yerlerde… 'Kaç sayfa yazılmalıydı bir veda mektubu? Kaç kelimeyle anlatılmalıydı bir hoşça kal? 'Ne zaman olacak diye umut ederken, belki de hiç bir zaman olmayacak umutsuzluklarına kapılıp, yavaş yavaş gitmeye başlamıştım. Kim bilir, belki de bu da bütün sevdiklerine hoşça kal diyebilmenin bir başka yoluydu. Tırnaklarını çok derinden kesiyorsan eğer, bir o kadar daha derin, ve bir o kadar daha da acı hoşça kalların vardır diyordu içimdeki bu hayat. Çünkü, ilk önce eller veda edermiş birbirlerine. 'Adına zaman dediğimiz şeylerin hep acı bir gerçek olduğunu, adına hayat dediğimiz şeylerin ise hep gerçek bir acı olduğunu öğrenmiştim. —Hangimiz çoktuk ki bu hayatta? acı bir gerçek mi? yoksa gerçek bir acı mı?
_بِسْــــــــــــــــــــــمِ اﷲِارَّحْمَنِ ارَّحِيم_
✒ _Esselamun aleyküm ve Rahmetullah ve Berakatuhu..._
🌼🌼🌼_Sahabe_derslerimize_devam_ediyoruz_
_4.sahabimiz_.
Veda
Birçok Türkçünün maddi, manevi yardımıyla çıkmakta olan Orkun, onu idare edenlerin yorgunluğu yüzünden kapanıyor. Bu kararı verenlerin ızdırabı büyüktür. Uzun konuşma, tartışma ve danışmalardan sonra, yapılacak başka bir şey olmadığı için bu neticeye varılmıştır.
Yurdun her tarafındaki genç Türkçülerin, bu sonuç karşısında duyacakları
1894, SELANİK Bir gün Mustafa'yla okuldan dönüyorduk. Birden boş, yıkık dökük bir arsanın ortasında birbirdir oynayan arkadaşlarımızı gördük. Ben, "Hadi biz de oynayalım," diye atıldım. Mustafa kararlı bir şekilde, "Ben oynamam," deyince bozuldum, "Hadi be nazlanma,'' diye karşılık verdim. "Oynamam dedim ya!"
Yaşadığımız şu yüksek, bölük pörçük toprak parçasını, burada bizlerden önce yaşamış insanları ve hayatlarını düşünüyordum; bu köye kapanmak ve birbirlerine kin duymak, üzerinde dolaştıkları yerle hiçbir bağı olmayan ortak geçmişlerini konuşmak, anlaşmak için gelmiş şu üçünü ve çocuğu düşünüyordum.
Sayfa 61 - alakargaKitabı okudu
Onların 'sonsöz'ü anlatıp yeniden kurmalarını dinliyordum; yaşadığımız şu yüksek, bölük pörçük toprak parçasını, burada bizlerden önce yaşamış insanları ve hayatlarını düşünüyordum; bu köye kapanmak ve birbirlerine kin duymak, üzerinde dolaştıkları yerle hiçbir bağı olmayan ortak geçmişlerini konuşmak, anlaşmak için gelmiş şu üçünü ve çocuğu düşünüyordum. İşte bunları ve başka şeyleri düşünüyordum, tezgâhın arkasında servis yapıyor, bardakları yıkıyor, malları tartıyor, para verip alıyordum; hastabakıcı ile Reina bir köşeye yerleştiklerinde hep öğle sonrası oluyordu; onların mırıltılarını işitiyordum, el ele tutuştuklarını biliyordum.
Sayfa 61Kitabı okudu
Dikanka Yakınlarında Bir Çiftlikte Akşam ToplantılarıNikolay Gogol · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2018713 okunma