Savaş ve Barış Tiyatrosu
~İnsan inandığı için savaşır..
~Herşey herkes geçici
Kalıcı olansa sevgi..
~Sakın evlenme !
Evlenmemek için neler vermezdim..
~Kötü olan 2 şey ,
Vicdan azabı ve hastalık..
Bunlar yoksa hayat iyi demektir..
.
Sınav öncesi güzel bir hediye:) . Gitmeyi çoook istediğim Savaş ve Barış tiyatrosundan birkaç alıntı.. Yine çok güzel bir tiyatroydu..
Alıntı
Anıları ve hisleriyle ilgili korkuları vardı çünkü bunlar onun için şok vericiydi. Fakat onları günyüzüne çıkarıp onlarla mücadele ettiğinde, iyileşme artık yalnızca birkaç dakika uzağındaydı.
David Burns
"Kim bundan birkaç yıl önce bizim Protestan liselerimizden birisinde İslamî bir ibadetin eda edileceğini ve Kur'an'dan sureler okunacağını söyleyebilirdi? Hal böyleyken bu oluverdi; bizler Başkırların ibadetinde bulunduk, onların mollalarını seyrettik ve prenslerini tiyatroda ağırladık."
Memnuniyetle Goethe Weimar toplumunun Kur'an'a ilgisinin canlandırılmasını bu olayın bir neticesi olarak kaydediyordu; zira 17 Şubat 1814'de oğlu August'a şunu haber verebiliyordu:
"Dindar hanımlarımızdan birçoğu kütüphaneden Kur'an tercümesini talep etmişlerdir."
Sayfa 109 - GoetheKitabı okuyor
sokaklara çıkıyorum sonra kedilerden görüyorum gazinolardan
inanmazsın bir taşra kurmuşlar aynı bize bakıyor
bir yanımı Asaf Halet söylüyor diğer yanım fabrika
bir şiiri birkaç kalemle yazmak lazımdır geliyor bana.
bugün yepyeni bir imparatorluk öğreniyorum
ekmeğin ağırlığından da yeni bir imparatorluk
örneğin gül dönüyor bir beygiri tasfiye ediyor şair
arabca akdeniz diyor ben
aynadan dönüyorum ayna
benden dönmüyor.
Sayfa 59Kitabı okudu
Çaresizdim. Hâlâ parmaklarımı boynunun etrafına dolamak istiyordum. Hayatımdan birkaç yıl çaldığı için özür dilemesini istiyordum. Onu kollarıma alıp ağlamasına izin vermek istiyordum çünkü bunu hak etmiyordu. Bunların hiçbirini hak etmiyordu.
Sayfa 232 - NoahKitabı okudu
Bir savaş veriyorum, herkesin verdiği gibi... Acı, nefret, keder
ve yalnızlıkla beraber; ruhumu hapsedecek gerçek mutluluğu
arıyorum. Bu yolda düsturu olmaksızın yürümüyorum elbet;
haşin, mert ve aheste adımlarla!.. İlerlerken kara kargalar
dürtüyor beni, ansızın bir hareketle. İrkilerek bakıyorum
suratlarına, ‘’bak burada yaşanmışlıklar’’
İnsan eğer insanlığın yaşamı hakkında düşünmek ve konuşmak isterse, birkaç asalağın yaşamı üzerinde değil, insanlığın yaşamı üzerinde düşünmek ve konuşmak zorundadır.
Sayfa 92 - Çalıkuşu YayınlarıKitabı okudu
"Geceleri sürüyecek insanlar gibiydik, oysa zalimlerle aynı renkteydik hepimiz; çıldırmış karanlıklarda! Paramparça edilen derilerimiz ve silikleşen ruhumuz tütüyordu alevleriyle... haykırıyordu kırılan her uzvumuz; yakında düşmanın da kapısı çalınacak... rahatsızlık verecek, baş koyduğumuz yastıklarda kaybedilen merhamet, umutsuzluğa yelken açacağız, insanlık adına ve duracağız bir limanda, vuracağız kendimizi; şakağımıza dayadığımız soğuk silahlarla... birkaç fakir suçlu gelecek, atacak bizleri kara toprağa. İzlenecek, suç nedir suçlu kimdir; toprak nasıl sarar bedenleri. Aynı olacağız ezerken taşlar tenimizi ve yılanlar kıvrılırken kopan parçalarımızda..."
D.p karanlık
Atatürk’ün hem baba hem de anne tarafından dedeleri birkaç kuşak öncesine kadar bellidir. Aslen bir Türk köyü olan bugünkü Makedonya’nın kocacık köyündedir.
Sayfa 16Kitabı okudu
Benimle biraz daha dalga geçmeye hazır görünüyordu ama sonra gözleri büyüdü ve yüzünde tam bir dehşet ifadesi belirdi. Bakışlarını takip etmek için omzunun üzerinden baktım. Arkamı döndüğümde, bir kolunu belime dolayarak sakalının yanağımı sıyırmasına yetecek kadar yakınıma eğildi. Şu an neler oluyor?
"Bunu istemenin delilik olduğunu biliyorum ama beş dakikalığına benimle gelirsen tarlalarını istediğin zaman bizzat sürüp ekeceğim. Tamam mı?"
Cevap vermedim. Veremezdim. Bu sözler bir kulağımdan girip tam bacaklarımın arasına düşmüşken olmazdı.
"Sadece benimle gel," diye fısıldadı. "Lütfen."
Ne olduğu hakkında hiçbir fikrim yoktu ama Noah o kadar yakındı ve beni o kadar sıkı tutuyordu ki bunun bir önemi yoktu. Ve lütfen kelimesi, günah işlemeden önce dilenen bir özür gibi dudaklarından dökülmüştü.
Yine de kelimeleri toparlayamayacak kadar sersemlemiştim. En son ne zaman birinin beni bu şekilde kollarına aldığını hatırlayamıyordum. Daha da önemlisi, bunun hiç bu kadar ilahi bir his olduğunu hatırlamıyordum. Spor kompleksinin diğer tarafında gösteri yapan bir bando takımı, etrafımda dans edip dönen bir çocuk ve yakınlarda birkaç yüz kişi vardı ama odaklanabildiğim tek şey belimi kavrayan eldi.
Sayfa 106 - ShayKitabı okudu
Öylesine yaşamımıza girmiş, anlaşılmaz rastlantılarla bizden bir parça olmuş, bir başka yerde değil de burada, bir başkası değil de ben olmamı sağlayan birkaç insan, birkaç anı, birkaç sözcük..
Sayfa 12Kitabı okudu
Okunmaya değer eski bir alıntı..
ÇOCUKLARINIZI KİM EĞİTİYOR?
TAKİP EDİYOR MUSUNUZ?
1980 öncesine gidiyorum.
Ortaokul öğrencisiyim.
Babam bizim evimize de televizyon aldı.
Sadece TRT var ve yayınlar siyah beyaz.
Günün birinde Charlie Chaplin’i keşfettik.
Filmin başından sonuna katıla katıla kahkaha atarak izledik dört kardeş.
Bir hafta sonu yine Charlie Chaplin filmi vardı ve