Yazarın okuduğum ilk kitabı. İlk sayfasından son sayfasına kadar korkuyu kaygıya ekleyip nereye gidiyoruz, nasıl bu hale geldik, durdurmak yerine eklemeler yapıp nasıl tüketen toplum olduğumuzu hayıflanarak okudum..
Hepimizin içinde olduğu gemi batıyor, bunu görüyoruz, ne mi yapıyoruz; bizi batıranların türlü sebepler öne sürüp bizi batmaya ikna edenlere alkış tutuyoruz. Ben bir fedakarlık yaptım diye avunuyoruz. Nereye kadar avuntu içinde yaşayacağız bir dur demek ne zaman aklımıza gelecek..
Yazar 'madem kötüler, o halde neden işleri rast gidiyor' derken Livaneli'nin Son Ada kitabında geçen "Aslında köpekbalığı neye göre kötü, yunus neye göre iyiydi? Belki de iyilik ve kötülük diye bir şey yoktu" kitabı okurken sıkça hatırımda kaldı.
Alçaklığı türlü konumlarda görüyoruz. Birçoğunda bulunuyoruz hatta. Sorsan hepimiz durumdan rahatsızız ama benim yapmamla ne değişecek diyip kabuğumuza gömülüyoruz. Deve kuşu misali ama bizim kafamız hep kumda. Fakat unutmamamız gereken bir şey var yazarın da değindiği gibi 'kapılar kapandığında bütün insanlığın parmakları arada sıkışacak. Biliyoruz.' Evet. Biliyoruz.
Kitabı okuyun, okutun, üzerinde bolca düşünün. Kaleminize yüreğinize sağlık hocam. 
Hüseyin Hakan
Merhabalar,
Kitabı bugün bitirdim.Kitabı yorumlamaya kapağı ile başlayacağım. Kapak fotoğrafı olarak kapağı açık bırakılmış bir buzdolabı olmasını beğendim.
Parlak domatesin tarladan sofraya gelesiye kadar yaşamış olduklarını ister istemez bir empati kurarak kendim yaşamış gibi hissettim. Tezgahın altına düşen parlak domates ve orada unutulmuş olan zencefil sanki bendim.
Bizim için basit görünen mutfak gereçleri, yemek yapılma ve yeme süreci sebze ve meyvelerin gözünden çok güzel anlatılmış. Özellikle insanların aç gözlüğü, o zamana kadar insanlara şifa olmak isteyen sebze ve meyvelerin yine insanlar yüzünden onlara zehir olmaya başlaması ve o günden itibaren bunun tarlalara, bahçelere yayılarak günümüz koşullarına bağlanması çok güzeldi.
İsrafı sevmeyen bir insan olarak kitabı okumaya başladığım günden itibaren buzdolabını her açtığımda yada bir sebze ve meyveyi elime aldığımda diyaloglar aklıma geliyor ve onları ya çürütürsem diye korkuyorum.
Çürüyen sebze ve meyvelerin hissettiği duyguların aktarımı beni etkiledi ve bakış açımı değiştirdi.
İnsan olarak doğayı ve hayvanları katletmemiz yetmezmiş gibi, toprağı ve onun verdiği çeşit çeşit nimetleri de küstürmeyi başardığımızı değişik bir bakış açısından , yemeyi çok sevdiğimiz yiyecekler üzerinden gözler önüne seriyor.
Yazarın kalemine ve emeğine sağlık...
Emre Turan
Palto - Bir Delinin Güncesi - Burun - Neva Caddesi - FaytonNikolay Gogol · Nora Kitap · 201755,4bin okunma
