Çocukken iyi anne/ kötü anneyi nasıl bir araya getireceğini öğrenmemiş biri için bütünleşme imkanı yoktur; insanlar ya tümüyle muhteşem ya da tamamen hüsrandırlar. Siyah-beyaz düşüncesinin nüvesi budur: Ara sıra kendini hissettiren ve hemen başka, yeni bir idealleştirmeye ("Az önce dünyanın en iyi antrenörüyle tanıştım!")
karşı savunulması gereken bir yetersizlikle
("Nasıl bu kadar aptal olabildim?")
kendini belli eder.