Kimse çözümsüzlüğü seçmiyor. Bu bir seçim değil; çıkmaz sokakları sevmek bir seçim değil.
Sayfa 36Kitabı okudu
içlerinden biri bir Mecusî kızına âşık olan on sofunun hikâyesine benzer. Âşık, bütün gününü sevgilisinin çevresinde dolanarak geçirir, tapınakta, her yerde onu kovalardı. Mecusî kızı bir gün sordu: «Sen benim etrafımda niçin dolaşıyorsun?» Âşık halini anlattı. Sevgilisi dedi ki: «Biz kendi milletimizden başkalarını bir ejderha gibi görürüz, onlardan daima kaçınırız. Benim sana lâyık olacağıma nasıl umutlanabilirsin?» Âşık çaresiz kaldı. Çarçabuk arkadaşlarının yanına gitti, onlara veda edecekti. «Hayırdır inşallah, bu ne hal?» dediler. Derviş hikâyeyi anlattı, «Artık gidiyorum,» dedi. «Bir zünnâr satın alayım, belime bağlıyayım.» Arkadaşlar, hep birden, «Biz de bunu uygun görüyoruz. On tane zünnâr alalım, hepimiz birden belimize bağlayalım. Nihayet bizler ayrı ayrı vücutlarda tek bir ruh değil miyiz?» dediler. Mecusî kızı bunları görünce birlikte gelmelerinin sebebini sordu. Bunlar hikâyeyi anlattılar ve dediler ki: «Bizim aramızda birlik ve beraberlik vardır.» Mecusî kızının gönlüne bir ateş düştü, kendi zünnârını koparıp attı, onlara dedi ki: «Ben o toplumun kuluyum. Çünkü aralarında böyle bir vefa ve bağlantı vardır. Ben bu vefayı hiç bir millette görmedim.» Kızın babası ve yakınları toplandılar, onu kınamaya başladılar. «Sen sofilerin büyüsüne kapılarak nasıl kendi dinini yıkıyorsun?» dediler. Kız cevap verdi: «Benim gördüğümü siz de görseydiniz! Nice yüzlerce insan bunların âşığı olmaz mı?»
Rabbim, kandığan her lezzet sonunda kanattı yüreğimi.
Avuçlarımada çırpınan yüreğimi ellerine teslim ediyorum
kartanesi gibi.
Sessizce göğsüme koyduğun yüreğimin huzuru nerede;
Sen bilirsin: ben değil.
Her Sevda Bir Veda
Sefine-i arz sür'atle yürürken, dünyanın gayr-ı meşru lezzetlerine uzatılan ellere zehirli dikenlerin batacağı düşünülsün. Binaenaleyh, o zehirli dünya oklarına bakıp el uzatma. Firâkin elemi, telâki lezzetinden ağırdır. "Her sevda bir veda" diyen şarkı sözüne denk geliyor hemen anlamakta zorlanacağımız bu Mesnevî-i Nûriye cümlesi: "Firâkın elemi, telâki lezzetinden ağırdır". Yani, bir şeye kavuşmanın lezzeti o şeyden ayrılma elemini doğuruyor hemencecik. Üstelik ayrılmanın elemi, kavuşmanın lezzetinden daha büyük. Hızla giden bir arabanın penceresinden elimizi uzatıp yol kenarındaki gülleri koparmaya çalışırsak ne olur? O geçişin hızıyla dikenler güllerden daha çok öne çıkar. Bir güle dokunmanın lezzeti, bin dikenle yırtılan elin kanamasıyla yitip gider. Lezzetten çok elem alırsın. Küçükken aynısı başıma gelmişti. Hâlâ ellerim kanamaya devam ediyor.
Sayfa 104 - hayykitap / 3 NisanKitabı okudu
Nisan Yüzlü Sevgilim
Sana söyleyecek bir şeyim kalmadı. Artık hiçbir cümleyi tamamlayacak gücüm yok. Belki utanç, belki yılgınlık bütün kelimelerimi alıp götürüyor. Böyle zamanlarda hayat, saçları kökünden kazınmış müntehir bir travestinin bileklerinden sızan sırnsıcak kandır, kimsenin el süremediği. Şimdi ucuz bir otel odasının küçücük tuvaletine sıkışmış bir hayatın
Hitler iktidara gelip de, ben evimi terk etmek zorunda kaldığımda,koleksiyonuma duyduğum heves ve kalıcı bir şeyleri elde tutma güvencesi yok oldu. Bir süre bazı parçaları bir bankanın çelik kasasında ve arkadaşlarımın yanında muhafaza ettim, fakat sonra Goethe'nin o uyarıcı sözünü hatırladım; müzelerin, koleksiyonların, silah ve savaş gereçleri depolarının geliştirilmedikçe yok olacağını düşünerek artık ilgilenemeyeceğim ve emek veremeyeceğim koleksiyonuma veda etmeye karar verdim. Bir bölümünü, özellikle aynı kuşaktan dostlarımın bana hediye ettikleri parçaları, ayrılırken veda hediyesi olarak Viyana Ulusal Kütüphanesi'ne verdim, bir kısmını elden çıkardım, kalanlara neler olduğunu ise dert etmiyorum. Beni hep yaratış süreci memnun etmiştir, yaratılan eser değil. Bu nedenle bir zamanlar sahip olduklarımı kaybedince üzülmem. Çünkü her türlü sanata ve koleksiyona düşman olan o dönemde, kovalanan ve sürülen bizler, yeni bir sanatı öğrenmek zorundaydık, bu, bir zamanlar gururumuz ve sevgimiz olan her şeye veda etme sanatıydı.
Sayfa 406 - 1985, Can Sanat Yayınları Ltd. Şti.
@arafta.bir.okur
Selam arkadaşlar geçmiş bayramınız mübarek olsun size öyle bir kitap ile geldim #kristinhannah #bülbül bu kitabı hediye eden gardaşım 
Emel Güler na sonsuz teşekkür ediyorum
II. Dünya Savaşı döneminde Fransa’da yaşayan iki kız kardeş, annelerini küçük yaşta yitirmiş ve babaları tarafından terk edilmiştir. Viann henüz çocukken âşık olduğu
Ölüm mü doğumdur? Doğum mu ölüm? Gitti. Öldü. Öldü, doğdu. Ölümün sicak nefesiyle yüzleşecek olmak korku verir. Ama korku da bu dünyaya ait bir kelime değil midir? Ölüm değildir mesele, yarım kalmaktır. Bırakmaktır. Vedalaşmaktır. Veda acı verir. İnsan bilmediğinden korkmaz ki. Hangi zaman diliminde olursak olalım zaten her şey yarım kalmayacak mı? Okunacak
kitaplar, izlenecek filmler, gidilecek ülkeler, yazılacak şiirler, sevdiklerimiz...... hep yarım.
Bu bir veda değil. İnzivaya çekiliyorum ve bu inzivada yok olup gitmedikçe veda etmeyeceğim. Sen yaşıyor olduğundan bu nasıl mümkün olabilir.
﷽ ْدبعاوْْكبرْْتحىْْكيتأيْْقيلاْني. ْوْلوسرْلاقْللاْْيلصْللا :ملسوْهيلع ْنإوْْبحأْْلامعلأاْىلإْْللاْامْْمادْْنإوْْلق.ْ
َBİR ÖMRÜ RAMAZAN GİBİ YAŞAMAK
Muhterem Müslümanlar!
Yüce Rabbimizin, müminlere lütfu olan
Ramazan; bereketiyle, esenliğiyle, rahmetiyle bir ay
boyunca bizi kuşattı. İlâhi tedrisatıyla eğitti. Edâ edilen
ibadetlerle,