Ne diyeceğini fazla tartamadan, "Çocuklar, ben hep böyle bir şey murad ederken her ikinizin de aldığı şekil beni çok rahatlattı. Beni anlamayı da hatta hak vermeyi de bırakın. Size, her ikinize de borçluyum. Yeterli bir yükselişim olmadı ki sizleri de çekeyim. Bizim çekiciliğimiz günlük çekiciliktir. Bir gün muhteşem bir manzara seyrettirir
Sayfa 491Kitabı okudu
Kaybetmek
Bir sonbahar zamanını yaşamak gibi
Ağaçlarının yapraklarını koruyamamak
Rüzgarlardan nede yağmurdan
Her düşen yaprağından çıplaklığın
İçine sinmesi
Acıya bir özlem daha eklenmesi
Seni terkeden kuş cıvıltılarının
Bir böceğin bile sende medet ummaktan vazgeçmesi
O büyük ayrılığın içine bir gök yıkılır gibi
Ruhuna şimşeklerin çarpması
En yalnız mevsime biraz daha üşümek
Uzak bir yerlerde düşen bir yağmurun
Bile hüznünü tüm benliğinle yaşamaktır
Kaybetmek
Ve anlamaktır aslında
Sonbaharını senden başka paylaşacağın
Kimse olmaması
Bir Sevda adresinin en küçük mısrasından bile geçmemesidir
Kesilmeyi bekleme umudunun bile
Sondan ibaret olmasıdır
Ve aslında bir kaybedişin hikayesi
Yeniden doğmak olduğunu dizlerinin üstüne çöktüğünde çaresizliğini senden
Daha değerli olduğunu yüzüne vurduğunda uyanmaktır
DÜĞEN ZAMANI
Dön babam dön. Temmuzun sarı sıcağı cayır cayır yakarken Güneşin gö-zünde,[1] düğenin üzerinde dön babam dön.
Büyükler harman kenarında bir asma gölgesinde uzanıp günün yorgunlu-ğunu atarken, düğeni sürmek için adımız söylenince hiç itiraz etmeden düğenin üstüne çıkar gönülsüz gönülsüz düğenin üzerinde dönmeye başlardık.
Biz taşra çocuklarına
_EVLENMEK! Kadınlar sanki hipnotize edilmiş gibi gözlerini yaşamın bu noktasına dikerler. Özellikle Nevrotik kadınlar, sevme yetisinden tümüyle yoksun olmalarına ve erkeklerle ilişkileri dillere destan ölçüde zayıf olmasına karşın, bu tutkudan vazgeçemezler. Evlenme arzusunun zorlanımlı bir nitelik aldığı kadınlar grubunu da anmak gerek. İşte bu
_Şeytanla anlaşmak, yani Nevrotik kişinin kendi benliğinden vazgeçmesi, ruhunu satmasına karşılık gelmektedir. Psikiyatride bunu "kişinin kendine yabancılaşması" olarak adlandırıyoruz. Tıpkı bellek kaybı ve kişiliksizleşmede olduğu gibi kişi, kimlik duygusunu yitirmiş, kendine aidiyeti kalmamıştır. Sanki bir sis bulutu icindeymiş gibi
Bir “aşk romanı”ndan çok daha fazlası*…
1970 yılında neşredilen 
Ak Liman novellasının devamı niteliğindeki 
Beş Katlı Evin Altıncı Katı 1974-1978 yılları arasında kaleme alınmış, 1981 yılında ise ilk kez Yazıçı Yayınları tarafından yayımlanmıştır. Türkiye’de ise ilk baskısı Kültür Bakanlığı tarafından 1994 yılında
Beş Katlı Apartmanın Altıncı Katı / Ak Liman / Tahmine’nin Son SırrıAnar Rzayev · Ketebe Yayınları · 2023179 okunma
Annabel Lee şiirinden esinlenip kendi yazdığım hikayem
"Artık ömrünün son anlarında olan bir adamım ben. Bu satırları yazıyorum ki bu evde yarım kalan aşk hikayem unutulmasın. Benim adım Ozan. 68 yaşındayım. Sonunda sevdiğimle kavuşmama az kaldı.
Sıcak bir haziran gününde, sevdiğimle aynı anda doğdum. Aynı anda inletti göğü ağlamalarımız. Sevdiğim, Sevda'm yan komşumuzdu. O da benim gibi
Her Gece Sen
Her gece sen girersin rüyalarıma.
Her gece sen...
Paramparça olur uykularım.
Karanlığın en koyulaştığı yerde kapının çalındığını duyarım.
Açınca soğuk bir rüzgar çarpar yüzüme.
Sen yoksun...
Kilitlenir dudaklarım gözlerim karanlıklarda boşuna arar seni.
Sen yoksun...
Yalnızlığımı kadehlere doldurup tek başıma içmeliyim bu gece
Kırmalıyım kapıları,
Babam ve Çocukluğum -2
Babama
Öfkelenmedim
Terk edip gittiğinde bizi
Küsmedim… Gönül koymadım;
Bakakaldım… Susa kaldım… Az kaldım…
Ah! Evet… Ne yalan söyleyeyim- özledim… Yandım…