Kenan Mustafa Çiftcioğlu
@ciftcioglukenan
Lisans
Mersin
14 okur puanı
Nisan 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Sabitlenmiş gönderi
Kavgadan sonra bir sessizlik alıp götürmüştü tüm odaları.
Eğer salondaki akvaryumun suyunu değiştirme sesi olmasaydı sonsuza kadar devam eder gibi gözüküyordu bu durum.
Nasıl böyle bir hâl aldı diye düşünüyordu sessizliğin sesinin vermiş olduğu yardımla.
Adam ışıkları söndürdü karanlığın büyüsüne inanırdı uzandı yatağına ölü koyunları saymaya
Nasip olmayan şeylerden mahrum değil de muhafaza edildiğine iman ettiğinde kalbine olan eziyetin bitecek.
Nereye, kime, ne zaman dönmüşüm ki? Bir garip yolda, bir tuhaf yolculuktayım.
Okur Takip Önerileri
Bir kitabı okumaya başladı
Bir kitap okudu
196 syf.
·
Puan vermedi
·
10 günde okudu
Ayakkabı vurduğunda ayağının arkasında bir yara açılır, çorap giydiğinde o yara çoraba yapışır, çorabı çıkarttığında kabuk kopar ve tekrar kanar. İyileşmesi zaman alır. Ayakkabıyı çorapsız giyemezsin, çorapla giysen yine yapışır. Aile yaraları biraz böyledir. Yürümekten vazgeçemezsin ve attığın her adımda canını acıtmaya devam eder.
Sayfa 136Kitabı okudu
Öyle kazı ki hafızana,
Yalnız gecelerde değil, kalabalık gündüzlerde hatırla
Gün batımında değil, öğlen sıcağında hatırla
Uzun yolculuklarda değil, en telaşlı iki duraklık mesafende hatırla
Öyle bir hatırla ki sevgilim
Canın yandığında değil, en mutlu anında hatırla
İçimde bir yağmur, sonbahardan çalınmış
Birkaç eylül bir de sen senelerin ardında.
Tarabya’da bir santur nihavende gömülmüş
Ümitlerim küçülür saçlarımın kırında
Birkaç yağmur bir de sen senelerin ardında.
“Hiçbir şey canımı acıtmıyor,
O gidişten sonra…”
Mahmud Derviş
Hiç geçmeyen, hiç unutulmayan şeyler de var beyefendi! Ölünceye kadar insanın sırtından atamayacağı şeyler de var…
Sayfa 61Kitabı okudu
Seni her dakika, her saniye özlüyorum.
Ama gururum el vermediği için hiçbir zaman söyleyemiyorum.
Senden ayrılmanın benim için ne derece korkunç hatta olanaksız olduğunu çok iyi biliyorum.
Tıpkı beni sevmediğini bildiğim gibi.
Kış Uykusu (2014)
Uykuların kaçar geceleri, bir türlü sabah olmayı bilmez.
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya,
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar ne yastık.
Girmez pencerelerden beklediğin o aydınlık.
Onun unutamadığın hayali,
Sigaradan derin bir nefes çekmişçesine dolar içine.
Kapanır yatağına çaresizliğine ağlarsın.
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.
Bir gün anlarsın hayal kurmayı;
Beklemeyi, ümit etmeyi.
Bir kirli gömlek gibi çıkarıp atasın gelir
Bütün vücudunu saran o korkunç geceyi.
Lanet edersin yaşadığına...
Maziden ne kalmışsa yırtar atarsın.
O zaman bir çiçek büyür kabrimde, kendiliğinden.
Seni sevdiğimi işte o gün anlarsın.
Ümit Yaşar Oğuzcan