Üç arkadaşın öyküsü bu. Beyoğlu’nda büyümüş, Beyoğlu’nda yaşayan üç ayrı kişilik, üç ayrı kimlik, üç ayrı insan. Ölümsüzlük merakıyla başlayan ölümler. Her cinayetin ardında gizemli bir neden… Ve soruşturma boyunca adım adım, bina bina, sokak sokak Beyoğlu. O çoksesli, çokrenkli, çokdilli, çokkültürlü Beyoğlu. Günümüzün Babil Kulesi… İnsanın
80-90 larda çocukluk
Benim çocukluğumda soframıza kuşlar konar
rüyalarımıza melekler uğrardı.
Kapımızdan yoğurtçu
bahçemizden ishakkuşu
kalbimizden yeni çıkan şarkılar geçerdi.
Kışın bir sobamız olurdu
sobanın yanında kedimiz
İçimde Bana Kapanan, Sana Açılan Kapılar
Çocuktum, Sunay Akın hikayeler anlatırdı televizyonda o ne ses, o ne his.. Yaşatırdı hikayeyi. Modern bir Dede Korkut'tu bizim için. Hala anlatıyor belki. Ama biz çocuk değiliz yazık. Ve zamanımız bize ait değil.. Çocukken mutlaka bir yerde Sunay Akın'a denk gelirdim. Şimdi ?
Radyo tiyatrosu dinlerdim uyuyamadım mı. Hepte polisiye hikayelere denk
Günün Pasajı
Günaydın. Bazıları susarak konuşur. Söylediği sözcükler içine içine akar. Akar akmasına da bizim işitmeye niyetimiz yoktur. Sükûnetin bu hâli çıldırtır insanı, -belki de bu yüzden- anlamayız. Güray Süngü, "Düş Kesiği"nde şöyle der: "İnsan içe doğru konuşur, dışa doğru susar halbuki." Bazen, kulağımızla değil yüreğimizle
Ömrümün Defteri Böyle Kapansın
Bu iletimi değerli https://1000kitap.com/osmanyalciner ' e ithaf ediyorum.
Bu fukara sadece edebiyat değil, sinema hastasıdır aynı zamanda. Dolayısıyla artistlerin de. Evini bilmediğim artist çok azdı bir zamanlar.
Bayramlarda evlerini ziyaret eder el öperdik. Zeki Müren’e Cağaloğlu yokuşunda rastlamıştık. Arabasının önüne attık
