...geçmiş beni üzmüyor, hırpalamıyordu. Geçmişe olan başkaldırılarım beni eğlendiriyordu bile. Öyle ki günleri olduklarından daha kederli, daha karanlık görmek için kendimi zorluyordum. Sanki geçmiş ne denli karanlık olursa, bulunduğum nokta o ölçüde aydınlık ve parıltılıydı. Geleceğimin üstünde de o oranda ışıltılı bir ebemkuşağı asılıp duruyordu sanki.