Kitapta bir ailenin yüzyıllık yaşam döngüsü, nesilden nesle yaşantısı anlatılıyor. Kitapta oldukça fazla karakter var ve çoğunun ismi aynı. Her çocuğa babasının veya dedesinin, anneannesinin, teyzelerinin vs. ismi verildiği için biraz kafa karışıklığı yaratabiliyor. Ama bunun için ailenin soyağacını kitabın başında vermişler. Böylelikle karakterler birbirine karışmıyor. Aslında hepimizin hayatından birer örnek niteliğinde karakterler. Yaşlananlar, yeni doğanlar, gençler ve her bireyin yaşı ilerledikçe büründüğü roller. Aslında hepimizin hayatı devam eden kısır döngüyü sürdürmek. Kitapta da bunu sıkça görüyoruz zaten. Doğmak, büyümek, okumak, aşık olmak, evlenmek, çalışmak, yeni eşyalar almak, çocuk büyütmek, yaşlanmak, eşyaların eskimesi, ölmek ve kalanların yerimize geçmesi... Peki ya bu kısır döngüye bir de yalnızlık eklenmişse? Melquides'in aile hakkındaki kehanetlerini çözüp her şeye yeniden başlayabilecekler mi? Sürükleyici bir hikaye gerçekten. Hem sürekli kendini tekrar eden hem de yeniliklerle dolu bir kitap.
