emir aras
@deceasedizm
bazen okur, bazen yazar.
17 okur puanı
Ocak 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Acının şiddetli oluşu değil, sürekli oluşu yoruyor bizi.
Dayanamıyorum artık Theo, yaşamın ağırlığına daha fazla dayanamıyorum.
Vaktiyle bir benliğim vardı, artık sadece bir nesneyim. Yalnızlığın bütün uyuşturucularını tıka basa alıyorum, dünyanın uyuştuucuları bana benliğimi unutturamayacak kadar hafiftiler. İçimdeki peygamberi öldürmüş olduğuma göre, nasıl olur da insanlar arasında yerim olabilir ki ?
Okur Takip Önerileri
Yalnız kalmak istiyorum, yalnız, yalnız, yalnız!
Sayfa 188 - RaskolnikovKitabı okudu
İnsan, diyorum; öyle durduk yere soğumuyor hayattan ve insandan. Susuyor ve sustukça biriktiriyor ve sonra ya içindekileri haykırıyor ya da sessizce uzaklaşıyor. herkesten ve her şeyden...
Onu bana hatırlatmayan ne var ki ? Her bulutta, her ağaçta o var. Geceleri hava onunla dolu, her şeyde ondan bir parıltı var.
Yolda çok yoksul ama âşık bir gence rastladım. ayakkabılarına su, ruhuna yıldızlar doluyordu...
Şimdi uyuyalım, uyuyup her şeyi unutalım.
Doğrudur; kitap okumak karın doyurmuyor. Ancak karnı tok, beyni boş adamlardan çektiğimiz kadar hiç kimseden çekmedik.
Kirli bir camdan bakıp herkesi ve her şeyi kirli sanıyorsunuz.
Gene de, gözümün önünde güzel bir gelecek canlandırmaktan kendimi alamıyorum.
Her gün odamda oturuyor, kitap okumaya çalışıyordum. Bir tek harfini bile fark etmeden sayfaları çeviriyor, bazen, dikkat etmeye azmederek baştan başlıyor, fakat birkaç satır sonra gene zihnimin başka yerlerde dolaştığını görüyordum.
Sayfa 122 - YKYKitabı okudu
Bu akşam anladım ki, bir insan diğer bir insana bazen hayata bağlandığından çok daha kuvvetli bağlarla sarılabilirmiş. Gene bu akşam anladım ki, onu kaybettikten sonra, ben dünyada ancak kof bir ceviz tanesi gibi yuvarlanıp sürüklenebilirim.
Sayfa 124 - YKYKitabı okudu
Seni seviyorum... Deli gibi değil, gayet aklı başında olarak seviyorum... Seni istiyorum... İçimde müthiş bir arzu var...
Sayfa 132 - YKYKitabı okudu
Bazen çizmelerimi çekip kırlara çıksam bile, hiç insan yüzü görmeyeceğim taraflarda dolaşmayı tercih ediyor, gece yarısı eve gelip mindere uzanıyor ve birkaç saat uykudan sonra ertesi sabah, "Niçin hâlâ yaşıyorum?" diye acı bir hisle uyanıyordum.
Sayfa 142 - YKYKitabı okudu