Merhaba sevgili okurlar. 👋
7 aydır deneme sürümü yayında olan yeni web sitemiz dünden beri tamamen yayında.
Sizden gelen geri bildirimleri hızlıca işleme alarak yeni sitemizde küçük bir arayüz güncellemesi yayınladık:
✅ Yeni sitemizin arayüzünde geri bildirimlerinize göre bazı güncellemeler yaparak, eski sitemiz ile arasındaki farkı azalttık.
✅
Yılbaşı Hediyesi
Merhaba,
Her sene yapmış olduğum gibi, bu sene de 3 kişiye kitap hediye etmek istiyorum. Bu sene bir değişiklik yapıp fiziki kitap yerine, online hediye çeki göndereceğim. Böylelikle dilediğiniz kitabı almanıza katkıda bulunmuş olabilmenin mutluluğunu da yaşayabileceğim. Katılım fazla olursa kişi sayısını yükseltebilirim.
Dileğim öğrenci arkadaşların katılması.
Katılım için bu gönderinin altına bir kitap alıntısı eklemeniz yeterli. Daha çok kişiye ulaşabilmemiz adına iletiyi paylaşabilirsiniz.
Herkese bol şans.
Bu mecrada(YouTube) ayakta kalabilmek o kadar da kolay değilmiş. Aralıksız 3 yıldır video çıkarırken bunu fark etmemek mümkün değil. İlk videodan itibaren aldığım sorumluluğu, kendimi geliştirmek ve sizlere daha iyisini verebilmek adına muhafaza ediyorum.
Sosyal medyada oyun, eğlence vb. içerikler daha çok rağbet ve destek görse de fikren içerik
Portredeki Gerçek
23 Mayıs'ta kazanan kişileri yorumda paylaşacağım. :)
Doğum günü kutlamayı sevmediğim halde sağ olsunlar unutmayan ve o günü hatırlayan dostlarım var. Hatırlanmak güzel bir duygu, şimdi de doğum günüm yaklaşmışken bir değişiklik yapmak ve güzel bir sünneti yerine getirmenin mutluluğunu hem karşı tarafa hem de kendim yaşamak adına sizlerden iki kişiye kitap hediye etmek istiyorum. Sadece sizlerden yoruma sevdiğiniz bir yazardan bir cümle yazmanızı istiyorum. En çok beğeniyi alan iki kişiye kitabı hediye edeceğim.
Not: kitap hediye edeceğim kişilerin de sevdikleri ya da uygun gördükleri bir başka arkadaşlarına kitap hediye etmelerini rica ediyorum. 🙂
Bütün toplumsal değişiklikler, bireyin kendisinde yapacağı ilk değişiklik ile başlar.
Sayfa 34 - KİTAP DÜNYASI YAYINLARIKitabı okudu
Sanrım bu gece yakacağım...
"Kim bilir ne gibi sebeplerle tesadüf bizi birleştirdi. Sen beni sevdiğini söyledin, ben buna inandım. Ben de seni seviyordum... Hem nasıl seviyordum... Hislerimde bugün de bir değişiklik yok. Fakat niçin seviyordum, işte bunu bulamadım ve beni düşündüren, seninle olan hayatımızın devamından şüphe ettiren bu oldu. Seni niçin sevdiğimi bir türlü bilmiyordum. Huylarını, yaptığın işleri, beğenmiyordum demeyeyim, fakat anlamıyordum. Sen de benim birçok şeylerimi anlamadığını inkâr edemezsin. Böyle olduğu halde nasıl garip bir kuvvet bizi birbirimize bu kadar sağlam bağlamıştı? İlk andan itibaren tamamıyla başka dünyaların insanları olduğumuzu anladığım halde beni burada tutan ve seni gördüğüm zaman içimi sevinçle dolduran neydi? Acaba şu senin her zaman bahsettiğin ve her hareketinin kabahatini kendisine yüklediğin şeytan mı? Son günlerde ben de bundan korkmaya başladım. Şimdiye kadar daima, düşünüp doğru bulduğum şeyleri yapmaya alışmıştım... Bu sefer hiçbir doğru ve akıllıca tarafını bulamadığım bu hayata beni bağlayan kuvvetin, içimde saklı bir şeytan olması sahiden mümkündü."
Sayfa 228 - Yapı Kredi Kültür Sanat Yayıncılık; 1, baskı: Istanbul, Şubat 1998Kitabı okudu
10 dakikalık bir filmin yılın en iyi Kısa Film unvanı kazandığı ve sinemada gösterime gireceği açıklandı. Filmi merak edip izlemeye gelen büyük bir kalabalık toplandı. Seyirciler salona girdi ve film oynamaya başladı ama bir gariplik vardı.
Film başlayalı 6 dakika olmasına rağmen ekranda aynı sahne vardı, kamera açısı sadece bir odanın tavanını gösteriyordu. 7.dakikada aynı sahnede bir değişiklik olmadan geçince seyirciler şikâyet etmeye başladılar ve bazıları zamanını kaybettiğini söyleyerek salondan ayrılmak istedi. Aniden kamera açısı tavandan yere indi ve omurilik felci, tamamen engelli yatağa uzanmış bir bayan görüldü...
Ve şu cümle yazılıydı:
"Bu engelli bayanın hayatının her saatinde gördüğü sahnenin sadece 8 dakikasını size sunduk ve siz buna 8 dakika bile katlanamadınız! Hayatınızın her saniyesinin değerini bilin....
Çocukluğumun geçtiği mahalleye çok çok uzun yıllar sonra tekrar gitmek nasip oldu.Oturdugumuz sokak çıkmaz sokaktı.O sokağın başına geldiğimde sanki bütün hatıralarım iyisiyle kötüsüyle yavaş yavaş zihnimde canlanmaya başladı.Epeyce bir zaman sokağın başında kalakaldım.O beton sokakta oradan oraya koşan çocukların kendim olduğu günler tekrar
Zaten 120 sorudan 20'sini yapsan barajı geçeceğin, hiçbir eleyiciliği olmayan sınavın baraj puanını indirmek komik, bunu çok iyi bir şeymiş gibi çarşaf çarşaf haber yapmak daha komik.
Üniversiteler yeterince vasıfsız kurumlar olmaya başladı zaten sayenizde, bir de böyle yaparak işsizlik oranını artırıp, okumuş işsizler üretmeye ve "gençler iş beğenmiyor, iş çok" yalanını söylemeye devam edin bakalım.
Ne kadar da "içimizden birilerinin çocukları barajı geçemedi" türünden bir değişiklik ya.
Daha da şaşırmam dedikçe hayretler içerisinde kalıyorum.
“Bir şey söylemedi.
Ben de nasıl devam edeceğimi bilemedim…
Birbirimizle içimizden konuştuk.
Ben onunla içimden konuşuyordum.
Birbirimize bakmadan denize baktık. İstanbul'du. ‘Sensin’ dedim.
Değişiklik olsun, kendimizden çıkalım, başka bir kişiliği deneyerek o feci konuşamamayı dağıtmak için.
Bir şey söylemedi.
Ben de nasıl devam edeceğimi bilemedim…”
