Hikâye sanatı ağızdan ağza anlatılan masallarla başlamıştır. Edebiyat tarihçileri, hikâyenin ilk kez Hindistan’da ortaya çıktığını belirtiyorlar.İlk yazılı hikâyelerle, Rönesans hareketinde, yani on dördüncü yüzyılda İtalya’da karşılaşıyoruz. Boccaccio’nun “Decameron” adını verdiği “On Gece Hikâyeleri” hikâyecilik sanatına öncülük etmektedir.
Bir "başarı" saplantısıdır gidiyor... "Başarı" sözcüğü ortalıkta Deli Dumrul dolanıyor. Okulda başarı, yatakta başarı, evlilikte başarı, yaşamda başarı... Kim belirliyor başarının kriterlerini? Neye göre, kime göre başarı?.. Tanımlamalardan kaçtıkça önüme çıkıyor tanımlamalar. Başarı da onlardan biri...
"Vatan elbette belirli anlaşmalar çerçevesinde çizilen sınırlar içinde kalan toprak parçasından ibaret değil. Bu sınırlar resmiyet ifade eder, tarih içinde çeşitli sebeplerle değişir. Ama meselâ Kızılırmak değişmez. (İklimler değişiyor evladım, o da değişir diyenler olacak. Olsun bekleriz biz. Sabırlıyız.) Vatan efsaneler, masallar, destanlardır. (İşte bir yerinden başladım.) Nene Hatun, Deli Dumrul, Köroğlu'dur. Vatan coğrafyadır. (Bunu kavramak zor.) Yani Ağrı Dağı, Toroslar, Ilgaz, Seyhan, Van Gölü, Tortum Şelalesi, Anzer Yaylası, Göcek, Tosya, Ermenek, Çukurova, İstanbul Boğazı, Uludağ, Palandöken say babam say; yayladır-ormandır-ovadır-çaydır-pınardır. Bir ucu Vardar Ovası'nda, bir ucu Halep çarşısındadır. Vatan Dadaş'tır, Gaggoş'tur, Efe'dir; yiğitlik vurmakla-ağalık vermekledir."
Sayfa 86 - Dergâh YayınlarıKitabı okudu
