Bir delide belirli bir masumiyet de bulursun. Çocuk gibidir. Kurnaz değildir, olamaz. Aslında, kurnaz olamadığı için delirmek zorundaydı. Kurnaz bir dünyayla başedemedi. Bir delide belirli bir basitlik, saflık bulursun.
...
Bir arkadaşımın
kendini bulması ile itirafı için şöyle konuştu..
"Delirmek hakkında düşündüm gün boyu..
Upuzun bi dönem deliriyorum sanmıştım..
Sanmak..
Ne büyük yanılgı..
Yakın zamanda gerçek bir delirme yaşadım..
Artık ne anlama geldiğini biliyorum..
Delirmek beni korkutuyor..
Yeniden yaşamamak için her şeyi yaparım.. Kendime mahcubum..."
.
Bu yığına mı ait olmak istiyorum, diye düşünüyorum. Yalnızlığı sevmiyorsam, evet, bu yığına ait olmalıyım. Gidip içlerinden birine merhaba falan demeliyim. Yapamam ki...Kendimle bile konuşamıyorum, delirmek büyük bir lüks.
Çünkü bütün hayatı boyunca bir imparatorluğun tahtına oturmayı bekleyerek yaşayan herhangi biri delirmeye mahkûmdu zaten; çünkü aynı düşlerle bekleyen ağabeylerinin delirdiğini gören herhangi biri, zaten delirmek- delirmemek açmazına sıkışacağı için delirmek zorundaydı; çünkü insan delirmek istediği için değil delirmek istemediği ve bunu sorun