1
VAR GİT YOLUNA KAPTAN
Kaptan al limandan demirini, bekleme beni gemine. Ben yorgunum kaldıramam denizleri, deryaları. Aşkın yorgunuyum, yaşamın yorgunuyum, düşüncelerimin yorgunuyum kaptan… Anlatmak istediklerim var daha benim.
Kaptan sen var git deryalarına bekleme beni. Yorgun yüreğimle geçmem gereken fırtınalarım, ıslanmam gereken yağmurlarım var… Beni bekleyen düşüncelerim var kaptan. Olgunlaşmamış fikirlerim, yarım kalmış hayatım var benim.
Kaptan demir al, bekleme beni. Seyretmem gereken yıldızlar, çekmem gereken hasretler var. Kavrulması gereken ateş üstünde bir kalbim var benim. Yangınlar içinde dinlemem gereken şarkılarım, türkülerim, şiirlerim var. Henüz dalıp içinde kalmam gereken bir hüzün bulutum var benim.
Sen var git deryalarına açıl kaptan, gelemem ben. Benim de demir alıp açılmam gereken hüzün ve keder denizlerim var. Gezmem gereken başı dumanlı dağlarım, yıkanmam gereken çağıl çağıl ırmaklarım var. Duymam gereken sevgili kokusu, ısrarla umut ettiklerim var. Hasret yangını içinde sevmem gereken kavuşma ihtimalim var benim. Yanlış anlamadın kaptan, sevmem gereken kavuşma ihtimalim var. Kavuşmayı beklerken, kavuşmaktan daha çok kavuşma ihtimalini sevmişim ben.
Var git yoluna kaptan, var git, açıl denizlerine. Benim açılmam gereken dev dalgaları olan bir hayatım var. Daha esintisine dayanacağım yıldız, karayel, keşişleme rüzgârlarım var. Dolunay gecelerinde yürümem gereken yollara, yorgunluğumu tohum serpen bir çiftçi edasıyla serpmelerim var. Seher vakitlerinde el açıp, Allah’a dualarım var benim. Sessizliğimle Dans/
Sayfa 13Kitabı okudu
“ Demir,
kömür
ve şeker
ve kırmızı bakır
ve mensucat
ve sevda ve zulüm ve hayat
ve bilcümle sanayi kollarının
ve gökyüzü
ve sahra
ve mavi okyanus
ve kederli nehir yollarının,
sürülmüş toprağın ve şehirlerin bahtı
bir şafak vakti değişmiş olur,
bir şafak vakti karanlığın kenarından
onlar ağır ellerini toprağa basıp
doğruldukları zaman.”
AdamKitabı okudu
Bağımsız insan
Sosyalizm hürriyettir.Burjuvazi buna karşı en büyük yalanlarından birini kiviriyor.Sosyalizm,tutsaklıktır,diyor.Hurriyet benim duzenimdedir diyor.Onun hürriyeti şöyle bir hürriyete benziyor:Bir insanın elini ayağını baglamisiz.Bir de demir parmaklıklı bir yere kapatmisiz...Birde sesinin ulaşabileceği yere insan yaklaştırmiyoruz.Ona demişiz ki,konuş konusabildigin kadar. Sen hür bir insansın.
Sayfa 70 - Yky
Benim annem yaşasaydı çok yaşlı bir kadın olacaktı.
Sessiz annem,
dilsiz annem,
kunt, demir, çelik annem,
kalbinin kapılarını kapatmış, sadece üç çocuğuna arada bir hafifçe aralayan annem,
öldüğü gün sesini tümüyle unuttuğum, uzun süre hatırlamaya çalışıp sonunda vazgeçtiğim annem.
Sayfa 40 - Can Yayınları
Sezai Karakoç
Gelin gülle başlayalım atalara uyarak
Baharı koklayarak girelim kelimeler ülkesine
Bir anda yükselen bir bülbül sesi
-Erken erken karlar ortasında
Güneş dönmüş ışık saçan bir yumurta-
Bana geri getirir eski günleri
...Paslanmış demir bir kapı açılır
Küf tutmuş kilitler gıcırdarken
Ta karanlıklar içinde birden
Bir türkü gibi yükselirsin
Ahmed Arif 《23 Nisan 1927¤2 Haziran 1991》
"Haberin var mı taş duvar?
Demir kapı, kör pencere,
Yastığım, ranzam, zincirim,
Uğruna ölümlere gidip geldiğim,
Zulamdaki mahzun resim,
Haberin var mı?
Görüşmecim yeşil soğan göndermiş,
Karanfil kokuyor cıgaram
Dağlarına bahar gelmiş memleketimin..."
İçerde - 1968Kitabı okuyacak
Mutlu olmak istiyorsan, iki kelimenin hayatına demir atmasına izin ver: İlki ‘banane’, ikincisi ise ‘sanane’
Hala uykuda olup en korkunç kabuslarımdan birini görüyor olmak için sımsıkı kapattım gözlerimi... Hatta defalarca açıp kapattım. Ama her açtığımda manzara aynıydı.
Sayfa 210 - Ephesus YayıneviKitabı okudu
Çaresizliğimi duyuyor , çaresizliği yenmek istiyordum. Dalgalarla boğuşulur. Limanlar özlenir. Bir kuytu limanda demir atılır. Fırtınanın dinmesi beklenir. Sonra yeniden rota çizilir. Sonra yeniden demir alınır. Yola koyunulur.
Burda :
Hangi çare ? Hangi yol ?
Sayfa 60
