''Tek dileğim ne biliyormusun?
Gözlerimi kapatıp senli hayaller kurarken,
gözlerimi açtığımda yanımda olman..''
-Ece Ayhan
Kırdın mı incittin mi birilerini
Kimleri kazandım, yitirdiklerim kimler?
Kendimi yeniledim mi yazdıklarımda?
Yeniden düşünmeliyim
Dostluklarımı, ilişkilerimi
Gözlerim çocukluk fotoğraflarında mı kaldı
Yitirdim mi yoksa masumiyetimi?
Borçlarımı ödedim mi?
Doğru seçtim mi soruların fiillerini?
Tırnaklarım kesilmiş, dişlerim fırçalanmış,
"En büyük dileğim, bir farenin bir kediyi canlı canlı yediğini görmek. Ama önce onunla uzun uzun oynamalı."
Sayfa 22Kitabı okudu
“Annesi İsmail Ağa’ya şöyle öğütler:
‘Bir de senden dileğim, oğlum, o kasabaya gidersen, o Ermenilerden kalma evleri, tarlaları kabul etme. Sahibi kaçmış yuvada, öteki kuş barınamaz. Yuva bozanın yuvası olmaz. Zulüm tarlasında zulüm biter.”
Birilerine coşkulu, ıstıraplı, yakınma ve lanetlerle dolu ya da buz gibi soğuk mektuplarla seslendiğim uykusuz gecelerim oldu. Yazılmamış, kağıda dökülmemiş mektuplardı bunlar. Karanlığın içinde anlaşılmayı dileğim sözcükler ardı ardına akardı zihnimden. Yaşandığı anda üzerinde durulmamış ya da yüz yüze söylenememiş duygular cam parçaları gibi saçılırdı yatağıma ve kıpırdandıkça acıtırlardı tenimi. Bu kez öfkeler, kırılmalar, uğradığım kötülüklerle dolu eski çekmeceler açılır,içlerinden olmadık şeyler dökülürdü. Böyle gecelerde bana karşı işlenmiş suçları bölüştürüp üstlerine yıkacağım kişileri tek tek elden geçirdim. Ben de olurdum içlerinde üstelik.
Sayfa 52Kitabı okudu
Dur! Ata sözünü emr-i vacip bilir misin, bitmez misin, senin bileceğin bir şey. Fakat son nasihatimi dinle: İstersen babanı katlettir, istersen Maveraünnehir'den sürersin. Bu da senin bileceğin bir şey. Ama senden son dileğim, babanın ilim yolunda yaptığı işlere, onun talebe ve üstadlarına ilişmemendir. (Timur İmparatorluğu 4. Sultanı Uluğbey kendisini tahttan indirip öldürmek isteyen oğlu Şehzade Abdüllatif'e söylüyor)
Sayfa 132Kitabı okudu
"Yumurta büyüklüğünde olduğuna inandığım bir tutku taşıyorum göğsümde. Pelür bir zarla koruyabiliyorum onu. Şükürler olsun, koçbaşlarla saldıran soruların yıkıcı etkisine, onca narinliğine karşın dayanabiliyor. Yine de, tutkumu haznesinde dengeli bir biçimde taşıyabilmek için sürekli dik ve temkinli yürüyorum. Kaygımsa en az onun kadar büyük. Onu koruyan bir duam da var üstelik: Ey benim güzel Allah'ım! Yetkinlikten, okuruna güvenmeyen kör parmağım gözüne metinler yazmaktan beni koru. Bırak bir gözüm hep kapalı kalsın. Bundan sonra yazarken hiçbir şeyi aktarmak, kurmak, hesaplamak istemiyorum. Dileğim duyumsamak, yalnızca duyumsamak..."
Çɑresiz kɑlmışım bɑğlı bileğim, Kɑhretsin sen yoksun, nɑsıl güleyim, Ey benim hevesim, ɑrzum, dileğim, Yɑşɑmɑk seninle, öl de öleyim…
''Tek dileğim ne biliyor musun?
Gözlerimi kapamış senli hayaller kurarken,gözlerimi açtığımda yanımda olman...''
