BAHAR’A MERHABA ETKİNLİĞİ
Bahar’la Şiir’le Saz’la geldik 🌿
🌿🌸🌿🌸🌿🌸🌿🌸🌿🌸🌿🌸🌿🌸🌿
“Yaşıyor olmak, savaşıyor olmaktan başka bir şey değildir,” der İsmet Özel. Öncesinde ise; “Soğuk saldırır bize, sıcak saldırır. Açlığın, hastalığın, korkunun saldırılarını savuşturma yoluyla yaşarız,” diyerek bu düşünceyi destekliyor.
Yaşadıkça, savaşların ortasında kaldıkça, kendimize
Ülkü Tamer Okuma Etkinliği
Herkese merhaba,
Sitedeki arkadaşlar şöyle bir etkinlik başlattı. (#108590209) Bu etkinlikten ilhamla Ülkü Tamer okuma etkinliği yapmaya karar verdik. Şimdiye kadar yapılmadı diye biliyorum.
Daha çok şair sıfatıyla bilinse de edebiyatımıza şiir dışında da birçok eser ile katkı veren, ayrıca çevirdiği kitaplarla
-Sormadın?!
+Neyi sormadım?
-Tanıdık geldiği için mi?
+Nedir tanıdık olan, lütfen açık olur musun?
-Cam kırıkları. Hiç mi merak etmedin kimden, neden hatıra onlar?
+Anlamıyorum, neyi kastediyorsun?
-Sen beni hep anladın. Anladın ama bana kendini anlatmadın. Sakladıklarını, yalanlar ardına gizlediklediklerini öğrendiğim gün ilk ne hissettim biliyor
Görmekten usandığım "Nickname"ler
- Namütenahi
- Dilhun
- Vaveyla
- Muhayyile
- Münzevi
- (ponçik, sevimli, çılgın)... hafız/hafize
(Aklıma geldikçe güncellerim)
Suskunuyum Gece'nin
Sisli bir gecenin buğulanmış camlarından bir çift göz bakıyordu ona. Lâl olmuş bu bakışlar tanıdıktı. Ama çekti gözlerini camdakı yansımasından. Acı veriyordu onun bakışlarını ruhunda izlemek. Ne zaman gelmişti yalnızlığının mahzenine hatırlamıyordu. Gerçi kendi mi gelmişti, o bile siliniyordu artık hafızasından. Bir tek Gece'sinin sesi gitmiyordu kulaklarından. Sesi dediysem, anı değil, her anındakı varlığı vardı yalnızlığında.
"Neden çevirdin gözlerini buğulu camlardan?"
"Bulutlar varken gözlerimde, camdakı buğuyu farketmemişim. Ama o değil de, neden hapsoldun ruhumun ta derinlerine?"
"Bu kadar derin sevilecek ne yaptım da vazgeçmiyorsun?"
"Bir şey yapmana gerek yok. Sevdanın açıklaması olmaz. Kalbim istedi, aklım aldı, ruhum çekildi yokluğunun her dakikasında. Ha yok saniseler bile geçmez sensizliğin yokluğunda."
"Ama sözün var. Bu aşk mühürlenmeyi hakediyor."
"Mühürlüm, ben verdiğim sözlerden dönmüyorum da, sen neden aniden kayboluyorsun?
Susmuştu Gece. Gece miydi susan?
"İlaç saatiniz Dilhun hanım. Sesinizi çok merak ediyorum biliyor musunuz?"
İşte bunu sevmiyordu. Gecesi'ni alıyordu ondan ilaçlar, saatler, doktorlar. Sesini Gece'ye mühürlemiş Suskuna söylenecek şey miydi bu? Yeniden döndü cama. Bir umut gözlerinden izliyordu onu tekrardan...
Kitabsever
Dilhun'um ben.
İçi kan ağlayan. Büyük bir üzüntü içinde olan.
Dilimize Farsçadan geçmiştir. Gönül manasındaki dil kelimesiyle' kan manasındaki hun kelimesinin birleşiminden oluşmuştur.
Terk edilince aşktan daha güçlü bir duygunun, intikam duygusunun pençesine düşen Dilhun'un bireysel aşktan ilahi aşka ulaşma serüveninde yolu Vaveyla ve Logosla kesişir. İntikam duygusunu başarıya dönüştürme sürecinde, yaşamdaki en ufak bir zerreciğe dahi zarar veremeyecek kadar iyiyken nasıl bu kadar kötücül bir insan olabildiğini adım adım sorgular...
Ruhum kör, ruhundan gayrısına dilhun; duruldum da tek tük...Gökyüzüne bakıp ellerimi, kutup yıldızına uzattım.
Sayfa 131
Hâl-i Dilhun
"İnsanların hayatında öyle anlar vardır ki, yitip gitmekten başka bir şey düşünmezsiniz. Gitmek, ölü olup olmadığınızı kimsenin öğrenemeyeceği bir yere gitmek."
Sayfa 133 - Can YayınlarıKitabı okudu
"Döne duruyorsun zihnimin kıvrımlarında. Bu sabah ölümün kıyısından geri çevrildim. Haberin olmadı tabii. Nasıl olsun ki... Sen bendesin, ben sende yokum ki. Gerçi oldum mu ki tek anında? Anılara sığdıracak kadar mıydım, orası da muamma ya. Gözlerini kaçırırdın benden. En çok onları merak ederdim Gece'm. Bakmaya kıyamadığım gözlerin göremedi mi gözlerimdeki buğulu aşkını?..."
Kalem miydi yazan, gözlerinden akanlar mıydı ıslatan? Umrunda bile değildi ama, gözleri kararınca dizlerinin bağı çözüldü Suskun'un.
"Suat doktor, biz de bilemedik. Sessizliğin odası ya orası, gelen ses Mavi'den mi onu bile kestiremedik ilkin. Narin kapıyı açtığında çizim yaptığı duvardakileri boya sanmış. Dilhun hanımın parmaklarını gördüğünde anlamış işin aslını."
Aklını kaybedecek gibiydi Suat. Zaten kansızlıktan zorla tedaviye ikna etmişti Dilhun'u, daha bu sabah seruma bağlatmıştı. Ya yetişemezlerdiyse...
Sağ elini kullanamayacak hale getirmişti Suskun. Ama acısı parmaklarında değildi ki... Kalbi kanayanların yaraları ruhundan damlar.
Kitabsever
