artık acı hissetmiyordum. çevremdeki her şey bana huzur veriyor gibiydi: yüzümü okşayan hafif esinti;boş sokaklar, kapalı kapılar ve pencereler, insanlar tarafından dışlanma, aynı zamanda onları dışlayabilme duygusu; her şeye, yeryüzüne, gökyüzüne, hatta ağaçlara bile yabancılaşma. ait olmadığı büyülü bir dünyada yürüyen bir kadın gibiydim.