Sahte olan her şeyden uzak dur, özellikle de insansılardan. Seni birilerine dönüştürmelerine izin verme! Kendini seç.
O ye’stir ya da kara sevda hastalığıdır bana bulaşan
Uzak dur benden ta ki bende bulunan sana bulaşmasın
Sayfa 65Kitabı okudu
Seni andım bu gece
Sisli bur yağmur karıştı hüznüme
Anılardan seken bir kurşun, kalbimi buldu...
Sayfa 127 - Mona KitapKitabı okudu
Bir ince pusudayım
Bu gece zehir zemberek
Bir yolun sonundayım
Sessizce tükenerek.
Sayfa 112 - Mona KitapKitabı okudu
H. P. Lovecraft bunu beğendi
Hem insan hem de hayvan yaşamında en önemli duygulardan veya hislerden biri de "korku"dur.
Sayfa 95Kitabı okuyor
Anıyorum seni... Bir çöl gibi yanıyor içim
Taşıdım şunca yıl bir özlemi, bir öfkeyi
Savrula savrula!
Hiçbir gün böylesine garip olmadım
Anıyorum seni... Bir gül gibi kanıyor resmin
Sayfa 84 - Mona KitapKitabı okudu
“İnsanları tarafsız gözlemle.Her zaman konuşmaktan çok dinle.Gerektiği yerde sus.
Bilmediğini bilen gibi yapandan uzak dur.Sen bilirken susma,bilmezken konuşma.
Bilgiyi elde etmek seni mutlu edecektir.Asil insan bunu uygular.”
Sen beni yangınlarda, ateşte, harda ara
Kahkahalarda değil dertte, kahırda ara
Yüreğin sıkışırsa yine bir yaz gecesi
Şu mehtaplardan eğil, gel günahlarda ara
Sayfa 62 - Mona KitapKitabı okudu
Dolaylı üsluplara sultanlarla ve kadılarla konuşurken başvurmak gerekir. Rab'le konuşurken değil. Allah büyüktür, bizim o küçük pozlarımız ve laf cambazlıklarımızla işi olmaz O'nun. Beni düşündüren O'dur, o halde ben de düşünüyorum ve düşüncemin ürününü hiç gizlemeye çalışmadan sunuyorum O'na.
Sayfa 156Kitabı okuyor
" Aşk, dur durak tanımayan bir coşkuydu ve kalbime çok yabancıydı. Buna rağmen sevip kabullenmiştim Özgür'ü. O artık tüm benliğine sirayet etmiş bir hastalık gibiydi... "
Şimdi bir iklimdir pişmanlık
Sapsarı, kupkuru, bet beniz;
Döker yaprağını yavaş yavaş...
Sayfa 29 - Mona KitapKitabı okudu
Sevdiği için ihtiyaç duymalı insan!
"Olgunlaşmamış sevgi 'seni seviyorum çünkü sana ihtiyacım var' der.
Olgunlaşmış sevginin söylediği ise 'sana ihtiyacım var çünkü seni seviyorum'dur."
Sayfa 61
Ama okul arkadaşlarımın soruları merak değil tam bir aşağılama biçimindeydi. Okul öğrencisi, bir acemiyi nasıl sorguya çeker? Zaten şaşkına dönen, utancından kızarıp bozaran acemi, okula girişinin birinci günü -hangi okula girerse girsin- herkesin eğlencesi olur. Ona emrederler, onu alaya boğarlar, uşak gibi kullanırlar. Gürbüz, tombul bir çocuk birdenbire gelip kurbanının karşısında durur, gözlerinin içine uzun, sert ve gururlu bakışlarla bakıp bir an karşısındakini süzer. Acemi öğrenci de onun önünde durur, eğer korkak değilse yan gözle bakar, “Dur bakalım ne olacak?” diye bekler.
– Bana baksana, senin soyadın ne?
–Dolgorukiy…
– Prens Dolgorukiy mi?
– Hayır… Sadece Dolgorukiy.
– Ya, demek sadece!.. Aptal!
Din insanların afyonu dur.
Sayfa 141Kitabı okudu
Lakin bu vahşete, soykırıma "Dur!" diyen vicdanlı yürekler de vardı. Zulme karşı direnmede cinsiyetin, yaşın, dilin, dinin, rengin, mesleğin önemi yoktu ki, vicdan tüm insanlığa ortak bir çağrıydı. Kuşkusuz bu çağrıya uyanlar imkânları, donanımları nispetince zulme karşı çıkıp insanlığın bekası için çabalayanlardı.
Sayfa 56
