elif güngörmüş
@elifzehragungormuss
güneşin altında herkesin bir yeri vardır mutlaka
5 okur puanı
Temmuz 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Zaten yüzme bilen bir kişi, denizde boğularak intihar etmeyi
başarabilir miydi ki? Öyle bir karar alsa bile, vücudu o karara uyar mıydı? Bu mümkün olsaydı, yatakta yatarken de
bir insan nefesini tutmaya karar verip kendini öldürebilirdi.
İnsanı boğan su o canlıyı
yaşatıyor, kendisini yaşatan hava o canlıyı boğuyordu. Anlaşılmaz bir şeydi bu. Başkalarına mutluluk getiren çocuk,
onlara felaket getirmişti. Deniz, ana karnında aylarca suyun
içinde kalmıştı, niye o zaman boğulmamıştı? Sonra niye suda
boğulmuştu?
İnsan ırkı neşeli mi? Öyle olduğunu
biliyorsun. İnsan ırkının nelere göğüs gerebildiğine ve yine
de mutlu olabildiğine bakıyorum da; benim insan ırkının
önüne onun neşesini elinden alabilecek yalın soğuk olgusal gerçekleri koyabi leceğimi düşünerek bana fazlaca paye
veriyorsun. Hiçbir şey bunu başaramaz. Her şey denendi.
Başarısız oldu. Rica ederim, endişelenme.
Okur Takip Önerileri
"Öyle bir zaman gelecek ki, bazı ülkelerde bazı yöneticiler halklarını kendi istediği şekil ve inançlara eviremeyeceklerini anlayıp, dışarıdan kendilerine uyan başka toplumları getirip onlara vatandaşlık verecekler."
çağımızın en büyük acısının yaşamını
yabancı ülkelerde kazanmak zorunda bırakılmışlık oldugunu görüyorum.
"biz kendimizi kendi köyümüz dışındaki her yerde rahat sayan huzursuz insanlarız" diyor Pavese'nin bir kahramanı.
Kalabriyalı biri.
tıpkı anadolu insanı gibi.
Hayat doğanın bir hediyesidir, ama iyi yaşamak için erdemli olmak gerekir
Ayakta durmak istemeyen bir insanı kimse ayakları üstünde tutamaz; koltuklarının
altından tutarak kaldıranlar da bir süre sonra yorulurlar, bıkarlar
ve bırakırlar.
Ben nereye gittimse bütün zulumlardı
Bütün açlıklardı kavgalardı gördüğüm
K ötülüklerin büsbütün egemen olduğu
Namussuz bir çağ bu biliyorsun
Cancağızım basma perdeme bir çiçek de sen olsaydın
Kaçarken yangın merdivenlerine
Keşke grapon kağıtları assaydın.
Pollyanna,
Sana göre insan
Profiterol yer gibi yaşamalı
Bir çamur deryasının içinde
Küçük beyaz mutluluk topları yakalamalı.
Bense vücuduma şiirler saplıyorum durmadan
Sen de bilirsin ya Allah
Dayanabileceği kadar acı verirmiş insana.
Gidiyorum: Gönlümde acısı yanıkların...
Ordularla yenilmez bir gayız var kanımda.
Dün benimle birlikte gülen tanıdıkların
Yalnız bir hatırası kaldı artık yanımda.
Yarın Yavuz dirilip bize buyruk verince
Kızgın kum çöllerini yeni baştan aşarız.
Kanlarımız sebildir; akıtarak hepsini
Belirsiz mezarlarda anılmadan yaşarız...
Bir hayat kasırgası içinde ömür geçirenler, bir gölgelikte dinlenmek için vakti bulamayanlar,
tehlikelerle arkadaş olanlar böyle geçici bir huzura kavuşunca kendi gönülleriyle hesaplaşırlar, geçmişi
hatırlarlar. O zaman her şeyin ölçüsü büyür ve hatıralar güzelleşir. Mazide kalan insanlar
kusurlarından ve suçlarından sıyrılmıştır. O, bir arkadaşa daha vefalı, bir sevgiliye daha çekici, bir
anaysa daha şefkatli olur. Hatta böyle dakikalarda insan, düşmanını bile bağışlamaya hazırdır.
