Dünyada en kötü şey, sevmediğin bir işte çalışmaktır..
Sayfa 27Kitabı okudu
II
Son dadandığım yer bir rulet kumarhanesiydi. Burası öyle bir yerdi ki, kendimi oraya gitmekten alıkoyamıyordum. Yanımda da beni kumarla tanıştıran prens vardı. Burada en çok tutulan kumar “bank”tı. Büyük zenginler geliyor, ortada korkunç paralar dönüyordu. Bir süre sonra burası da bana itici gelmeye başladı, çünkü buraya gelen birinin kum gibi
Sayfa 780Kitabı okudu
Zamana bırakalım.
Yani belirsizliğe.
Belirsizlik hayatta en sevmediği şey.
Sayfa 184 - Dergâh Yayınları
"Atatürk'ün en çok kızdığı, hiç sevmediği, hiç istemediği şey, bulunduğu yerlerde şahsı etrafında inzibati tedbirler alınmasıydı. Milletine çok itimat ettiği için: "bu millet bana ne kurşun atar ne de attırır." der ve alınan bütün tedbirleri kaldırtır, polislerin vazifesini de hayli zorluğa uğratırdı.
Sayfa 30Kitabı okudu
''Yemek ayırmak" önemli bir savunma içgüdüsüdür.
Köpek ya da kedi, verdiğiniz yiyeceği önce koklar. Eğer hoşuna gitmezse kafasını çevirir ve asla yemez. Bu, kendilerini zehirden korumak için hayvanların doğuştan sahip oldukları bir içgüdüdür. Ne var ki, çocuklar yemek ayırt ettiklerinde yetişkinlerin tepkisi genellikle aynıdır: "Hepsini yemezsen büyüyemezsin!" Böyle diyerek her şeyi yedirmeye çalışırlar.
Genç bir annenin 3 yaşındaki çocuğuna sevmediği bir şeyi zorla yedirmeye çalıştığını görüp bunun çocuk istismarı olduğunu düşünmüştüm. O gün o çocuğun ağzındaki şey salatadaki bir dilim soğandı. Bazı yetişkinler soğanı sever, bazıları da nefret eder, ama soğan çocuklar için tam anlamıyla bir zehirdir.
Soğan, köpeklerde kan sulandırıcı bir etki yapar, ki bunun çok ciddi bir şey olduğunu tahmin edersiniz.
Biberin ve wasabinin acı tadı da hayvanları uzak tutmaya yarayan bir zehirdir. Çocuklar savunma mekanizması olarak bunu kusarak çıkarırlar. "Her şeyi yedirmek" savunma mekanizmasını yok edeceği için çocukları büyütürken dikkatli olmak gerekir. Sağlığa faydalı olan yiyecekler ile zararlı olanları ayırt etme yeteneğini geliştirmek zorundayız.
Aynı şekilde, "Ağza giren her şey yenmeli" kuralı sofranın kuralı haline getirilirse, çocuklar en başından o yemekleri yememeye ve dengesiz beslenmeye başlarlar. Eğer bu kuralı "Bir kez ağza değse bile çıkarılabilir" diye değiştirirseniz, çocuk her şeyi mutlaka bir kez dener ve yetişkin olduğunda yiyemediği şeyleri yemeye başlar.
“Ayaklarımı kaybetmeden önce en sevdiğim şey tekerleklerdi. Bisikletimin tekerlekleri. Onları kaybettikten sonra en sevmediğim şey yine tekerlekler oldu; sandalyemdekiler tabii.”
