Hayat beklenmedik şeylerle doludur. Bu da en sevmediğim tarafıdır. Hayat matematik gibi bir şey olsaydı keşke.
Tek başına bir grup olmak böyle bir şey
"İnsan bütün hayatını, sonunda yalnız kalmak için yaşıyor sanırım."
İnsan bütün hayatını gerçekten insan gibi yaşadığında yalnızlık kaçınılmaz oluyor. Bu çocukken de böyle değil miydi zaten ya sen kendini onlardan çekiyorsun ya da onlar seni dışlıyordu. Bir de "Sen değil biz kazandık." edasıyla yapıyorlardı bunu. Dışlamayı
Hayatımda bazı insanları sevmediğimi düşündüğüm zamanlar olmuştu. Ama sonradan sevmediğim şeyin sadece davranışları ve sözleri olduğunu gördüm. Artık onların masum kalplerini seviyordum. Kalpleri bir zamanlar dünyanın onlara mutluluk getireceğine ve onlara iyi bakacağına inanmıştı. Fakat bekledikleri gibi olmayınca canları yanmıştı ve bunun hayal kırıklığıyla doğru olmayan tepkiler vermeye başlamışlardı. Ben de onlardan farklı değildim. Ben de kendi acılarım ve hayatın umduğum gibi ilerlememesi yüzünden yaşadığım hayal kırıklıkları sebebiyle başkalarının acı çekmesine sebep olmuştum. Etrafındakilerin acısına maruz kalarak güveni kırılan o küçük kız da kendi acısıyla tepki vermişti.
Sayfa 94Kitabı okudu
“Mademoiselle Albertine gitti!” Istırap, insan psikolojisine, psikoloji biliminden çok daha derinlemesine nüfuz eder. Daha bir dakika önce, hislerimi tahlil ederken, Albertine’le son bir kez görüşmeden, bu şekilde ayrılmanın, en çok istediğim şey olduğuna kanaat getirmiş, Albertine’in bana verdiği hazların vasatlığıyla beni mahrum ettiği hazların bolluğunu karşılaştırıp kendimi çok zeki bulmuş, onu artık görmek istemediğim, sevmediğim sonucuna varmıştım. Oysa, “Mademoiselle Albertine gitti” sözleri, kalbime öyle bir acı saplamıştı ki, bu acıya pek uzun süre dayanamayacağımı hissediyordum. Benim nazarımda bir hiç olduğunu zannettiğim şey, demek ki aslında bütün hayatım, her şeyimdi. İnsan kendini ne kadar az tanıyor!
Yalnız bir şeye dayanmak artık benim için mümkün değil: Her şeyi kafamda yalnız başıma saklayamayacağım. Söylemek, bir şeyler, birçok şeyler anlatmak istiyorum... Kime?.. Şu koskocaman dünyada benim kadar yapayalnız dolaşan bir insan daha var mı acaba? Kime, ne anlatabilirim? On seneden beri hiç kimseye bir şey söylediğimi hatırlamıyorum. Boşuna yere herkesten kaçmış, boş yere bütün insanları kendimden uzaklaştırmışım; ama bundan sonra başka türlü yapabilir miyim? Artık hiçbir şeyin değişmesine imkân yok... Lüzum da yok. Demek böyle olması icap ediyormuş. Yalnız söyleyebilsem... Bir kişiye olsun içimdekileri dökebilsem... Bunu sahiden istesem bile artık böyle bir insan bulmama imkân yok... Bende arayacak hal kalmadi... Kalsa da aramam... Zaten bu defteri neden aldım? Küçük bir ümidim olsa, dünyada en sevmediğim bu yazmak işine kalkışır mıydım? İnsanın muhakkak kendini boşaltması lazım... Dünkü hadise olmasaydı... Ah, dün her şeyi öğrenmiş olmasaydım... Şimdi eski ve belki de rahat hayatım devam edecekti...
Sayfa 41Kitabı okudu
Yalan
(...) ama bir yalana çok yaklaştım onun için. Yalandan nefret ettiğimi, tiksindiğimi, yalana tahammül edemediğimi bilirsiniz, başkalarından daha düzgün olduğumdan değil, beni üzdüğü için. Bir ölüm rengi, bir fanilik tadı vardır yalanda -en sevmediğim, en nefret ettiğim şeydir dünyada- en unutmak istediğim. Beni kötü yapıyor, hasta ediyor yalan, çürük bir şey ısırmışım gibi. Yaradılış, işte. Ne diyeyim, o genç salağın Avrupa'daki forsum konusunda ne istiyorsa ona inanmasına izin verecek kadar yaklaştım yalana.
Sayfa 106Kitabı okudu
En sevmediğim insan tipi, şeytanın insana bürünmüş hali gibiler
Sonra bize ders verir gibi, "Bakın," dedi, "sizin anlamadığınız esas sorun şu: Bu adamların korktuğu tek şey soru. Soru sorulmasından ödleri kopuyor. Sorgulayanlar ise buna mecbur olduklarını hissederek, kendilerini yok etme pahasına direnişlerini sürdürüyorlar. İsa gibi, Spartaküs gibi, tarihteki birçok örnek gibi.
Belirsizlik hayatta en sevmediğim şey.
Düşündüğümü pat diye söyler, inandığımı hemen yapar.
Bende sabır yok sabır. Oysa sabır ile olurmuş koruk helva.
Sayfa 187
"Sanırım ona olan ilgim bir buldoğa ilgi duymam gibi.Aslında çok iyi tarafları var, ama hiç sevmediğim yanları da var. Görüyorsunuz anneciğim, çok düşünüyorum.Kaba konuşuyor, içki ve sigara içiyor, kavga ediyor (bana kendi anlattı, üstelik hoşuna gidiyormuş, öyle söylüyor). Benim..." sesi iyice alçaldı, “kocamda olmaması gereken her şey onda var. Sonra çok güçlü. Benim prensimse ince, uzun, esmer olmalı; nazik, ağırbaşlı, cazibesiyle büyüleyen
biri olmalı. Hayır, Martin Eden'a âşık olmam gibi bir tehlike kesinlikle söz konusu değil. Başıma gelebilecek en büyük bahtsızlık olurdu bu."
"Ben bundan bahsetmiyordum aslında," diye kaçamaklı konuşarak araya girdi annesi. "Onun açısından baktın mı hiç? Söylediğin gibi her açıdan sana uygun olmayan biri, ama farz et ki sana âşık oldu..."
"Ama zaten öyle," diye çığlık attı Ruth.
Zira sen pek güzel bilirsin ki benim dünyada en sevmediğim şey dedikodudur.
Sayfa 60 - Türkiye Iş Bankası Kültür Yayınları Türk Edebiyatı Klâsikleri Dizisi 69Kitabı okudu
günseli son günlerde öyle bir durumdayım ki bir iki dakika bile aklımı toparlayıp düşünemiyorum sevgilim şeytan bilir nelere takılıyorum neler düşünüyorum günlerdir yatıyorum hastalıktan mı bilmiyorum şimdi biraz düşünebileceğimi hissediyorum ve uzun süredir aklımda yüzen belirsiz bir cismi aydınlatmaya karar verdim evet aklım gene karışmadan
"Yüzümde en sevmedigim şey gözlüklerim ama diger insanların bilmediği iyi yanları da var. Gözlüklerimi çıkarıp uzaklara bakmayı severim. Her şey rüyada gibi puslu görünür. Kirli hiçbir şeyi göremem...gözlüklerimi çıkartıp insanlara bakmayı da severim. Etrafımdaki tüm yüzler nazik, güzel ve güleç görünür."
Ah açıkça konuşamamak, ah dünyanın sırlılığını kendi hilesine saklayan üçkâğıtçı insan, ah rezil, senin yüzünden yüzlerce kişi canına kıydı, ah katil. Sır arar gibi yapıp sadece ayıbını diğerlerinden saklayarak buna inananın kendini ayıplı bulmasına sebep oldun sadece, buna fazla inanan da dünyada fazilet diye bir şey olmadığına öyle inandı ki fazileti olana da bu hafife alınma fazla geldi. Yine orta kazandı. Ah orta ümmet, en sevmediğim sensin.
Sayfa 218Kitabı okudu
