Doğru, okuma insana çok şey kazandırır. Evet, çok şey...Okumaya başlar başlamaz görüş açınızın birden değiştiğini göreceksiniz.
Sayfa 279Kitabı okudu
Bize özgürlükçü ordu gerekiyor. Bu nedenle halk kitlelerini kendi tarafımıza çekmek zorundayız. Onları kazanmak zorundayız,” diye devam etti Georg.
“Ama nasıl!?” diyerek onun sözünü kesti Franz. “Sen bize işçi ve zanaatkârlarla birlikte olmayı mı teklif ediyorsun? Onlar ki, pis işlerinden başka hiçbir şey bilmezler. İşçiler, despotizme karşı savaşmaya kalkışacaklarına otursunlar okuyup yazmayıöğrensinler ilk önce. Fakirler, kendi istekleriyle olmasa bile sosyal gelişimi, ilerlemeyi engelliyorlar...”
“Evet, haklısın. Bizden işçilerle vakit kaybetmemizi istiyorlar,” diye bağırdı tıpçı Wilhelm birasını bitirerek. Büchner’in konuşmaları, kıvırcık favorili, süslü, şişman biri olan Wilhelm’i kudurtmuştu. Büchner, öfke dolu bakışlarını karşısındaki üniversitelilerde gezdiriyor, dişlerini sıkıyordu.
“Evet, halk, siyasetin teorik sorunlarıyla ilgilenmiyor,” diye başladı Georg kısık bir sesle, kendisini tutmaya çalışarak. “Ama biz bunun nedenini biliyoruz. Seçme hakkına bile sahip olmayan bu insanlar, neden siyasetle ilgilensinler ki? Ağır vergilerin altında ezilen, her gün açlıkla karşı karşıya olan köylüler, nasıl gazete okuyabilirler? Bunu yapabilmek için ne paraları, ne de zamanları var. Okur-yazar da değiller. Biraz da aşağıya inin. Gidin o insanların yanına, onlarla kendi dillerinde konuşun, ihtiyaçlarını konuşun; ancak o zaman sizi anlayabilirler. Köylülere, zaten hiçbir anlamı olmayan anayasadan bahsetmeyin. Yoksulluklarını, açlıklarını konuşun ve o zaman onların zaten arkanızda olduğunu göreceksiniz. Çünkü onları artık kazanmış olacaksınız."
Sayfa 101Kitabı okudu
Sen, sen olarak yok olmak zorundasın, o zaman gerçek ortaya çıkar. Gerçeğin ne olduğuna dair hiçbir fikre sahip değilsin, rüyalarında bile. Sen gerçek dışısın ve gerçek dışılıkta yaşıyorsun. Rüyalarda yaşıyorsun, uykuya dalmış vaziyettesin. Uyanışın nasıl bir şey olacağını kavrayamazsın.
Yalnızca bir tek şey söylenebilir: Bildiğin hiçbir şeyi
Bir an bırakın her ne yapıyorsanız, bakın bi etrafınıza. Benim gördüğümü göreceksiniz biliyorum; Siz de teksiniz ya da en fazla iki üç kişi benziyor size...
Evet, bir avuç insanız artık...
Bir avuç kaldık bu kalabalıkta; bir şeyleri kılıfına uyduramayan, çıkar dengesi gözetmeyen ve hep kendinden veren, orta yol dedikleri her ne ise onu tutturamayan, dünyanın şu haliyle yaşamak fikrine ısınamayan,
bir avuç insanız.
Kendi payıma ne yazsam kelime israfı.. 2 aylık bebeğe tecavüz eden yaratıklarla aynı biyolojik türden olduğum gerçeği çok ağır.
Susmak mı lazım, haykırmak mı bilmiyorum. Anlamaya çalıştıkça eksiliyor, bütününden zarar ediyor insanlığım. Yani konuşmanın bir yararı yok, çaresizlik hissimi katlamaktan başka işe yaramıyor...
Dünya mide bulandırıcı, dünya endişe verici, dünya sıkıyor, utandırıyor, nefes aldırmıyor.
Dünyanın sevilecek hiçbir tarafı yok ve eminim bu mevzuda onunla hislerimiz karşılıklı!