Yaa! dedi Fesleğen, öğrenmesi gereken ne çok şey olduğuna şaşarak.
Sayfa 340Kitabı okudu
Ne kadersiz çiçek bu fesleğen, kadersizliği, kolay ele gelir olmasından, strateji bilmez, hemen sevdirir kendini, okşarsın, elinde kokusu kalır; kendini öyle kolay ele verir ki, geri dönüp tekrar okşama ihtiyacı duymaz kimse. Elindeki kokusu beş dakikaya geçmiş olur. Kimse sevgilisine fesleğen yollamaz, dikeni ele batacak bir gül ya da bir aranjman gönderir. Düğünlere, hatta cenazelere bile gösterişli çelenkler yollanır. Fesleğen kaderini bilir; ilk okşanmada yitirecektir büyüsünü. Ha gayret şansını dener gene de; güneş gördüğü anda açıverir minik çiçeklerini; her şeyini bir anda göstermenin akıbetindeki çıplaklığı yaşar sonunda. Artık sunabileceği bir şey kalmamıştır. Soluverir. Gene de naza çekmez, başına geleceği bile bile okşatır kendini. Şefkat ihtiyacı, kapris yapma lüksünü götürüyor bazen.
Sayfa 56Kitabı okudu
'Ruhumu gönderdigim yer hala belli
Günesi özledim, sonra seni
Keske gölgesine razi bir feslegen olsaydim'
"Güneşi özledim, sonra seni
Keşke gölgesine razı bir fesleğen olaydım."
Sayfa 44
Ruhumu gömdüğüm yer hala belli.
Güneşi özledim, sonra seni
Keşke gölgesine razı bir fesleğen olaydım.
Bıktığım Şeyler ve Yeşil Fanila
Ruhumu gömdüğüm yer hala belli.
Güneşi özledim, sonra seni
Keşke gölgesine razı bir fesleğen olaydım.
Gidersen yıkılır bu kent, kuşlar da gider
Bir nehir gibi susarım yüzünün deltasında
Yanlış adresler'deydik, kimliksiz'dik belki
Sarışın bir şaşkınlık olurdu bütün ışıklar
Biz mi yalnızdık, durmadan yağmur yağardı
Üşür müydük nar çiçekleri ürperirken
Gidersen kim sular fesleğenleri
Kuşlar nereye sığınır akşam olunca
Sessizliği dinliyorum
Kitaplar , yağmurlar, toprak. Sımsıkı sarıl bunlara fesleğen almasınlar elimizden. Bari bunlar kalsın sarılabileceğimiz. Kimseyi istemiyoruz, kimse lazım değil. Biz çayımızı sessizliğe de demletiriz. Bıraksınlar da bari bunlar kalsın dertleşebileceğimiz.
Gecen hayra sırlansın fesleğen, hayra sırlansın...
Sayfa 76Kitabı okudu
Aslında Hafız Çelebi'nin bütün sermayesi işte bu eğir kökü yiyerek beslenen kaplumbağalar idi. Kimse bilmezdi ama Çelebi güz mevsimi geldiğinde, lale soğanlarını toprağa gömmeden evvel bu kaplumbağaları toplar, iki gece tahta kasalar içinde bekletir, bu sırada kasaların zeminine değişik renklerde toprak boya yığar, boyaların arasına nane ve fesleğen unu karıştırıp kaplumbağaların onunla beslenmesini sağlar, sonra onları boş kasalara alıp iki üç gün aç bırakır ve bu sefer de önlerine yiyecek olarak lale soğanları koyardı. Aç kaplumbağalar büyük bir iştahla lale soğanlarına saldırınca diş izlerini geçirdikleri dakikaya kadar hepsini izler, ardından onları ağızlarından çekip alır ve önlerine başka soğanlar koyar, kaplumbağa salyası bulaşan soğanları bu sefer besili koyunlardan aldığı kuyruk yağına batırıp bir gece bekletir ertesi gün toprağa gömerdi. Bu usulü bulana kadar tam otuz yıl denemeler yapmış ve nihayet istediği renkte lale elde etmeyi başarmıştı.
Sayfa 83 - Kapı YayınlarıKitabı okudu
Aşıkın gönlü bir güzele takılınca,
Rahat eder mi, başkasına kavuşunca?
Yüz demet fesleğen verseler bir bülbüle,
Hiç koklamaz onu, yine gider bir güle.
Nilüfer otu, güneşe olunca aşık,
Ondördüncü ayı görmek ister mi artık?
Ciğeri yanan, arar hep suyun tadını,
Çok şeker verseler de, hiç beğenmez onu.
“Söz ola kese savaşı, söz ola kestire başı” derler eskiler. Ne güzel de söylerler. Sözü söylemeden tartmak gerek. Dilden çıkan söz ok gibidir. Bir daha geri almak kolay olmaz. Sözün özün olsun Fesleğen'im.
Sayfa 55Kitabı okudu
İşte O 'nu dinlediğimiz adamlar, O 'ndan bihaber olduklarından, O 'nu anlayamadık sevgili Fesleğen. Sorun bizde değil, sorun bizi işleyenlerdeydi. Toprağı iyi işlemediler. Meyvesi olmaması bundandır.Bilmedik Fesleğen, bilmeyince de sevemedik.
Sayfa 57Kitabı okudu