Herkese selam bugün sizlere okurken darmadağın olduğum, son sayfalara doğru kendimi tutamayıp ağladığım bir kitaptan bahsedeceğim. Kitabın konusu iki engelli çocuğa sahip olan bir babanın kendi iç dünyasında yaşadıklarını anlatmasından ibaret aslında. Konu ne kadar da basit gibi değil mi? Ama öyle değil işte. Okudukça içinizi yakıyor her bir satırda yazılanlar. Sahi nasıldır iki tane normal olmayan çocuğa sahip olmak, nelerle başa çıkar ki insan? Durun anlatayım hemen. Yaşadığı sıkıntılar çevresindeki insanlar tarafından konuşulunca, farkında olmadan konuşulan her bir söz daha da çok yaraladıkça, bazen üzülerek, yıllarca kendisini suçlu hissederek, genlerine söverek, çoğu zaman ise trajikomik bir olaymış gibi göstererek. İşte bütün yılları böyle geçmiş bir baba. Her bir satırda çektiği acıları hissediyorsunuz. Onunla üzülüyor, onunla buruk gülümseme beliriyor yüzünüzde okurken. Fournier sen kötü bir baba değilsin. Tam tersine çok şanslı ve mükemmel bir babasın! Okumayanlara tavsiyemdir. Kitapla ve sevgiyle kalın.
