Kitabı başı Abdi Ağa ile başlar,Abdi Ağa ile biter. Kitapta zulmün temsilcisidir Abdi Ağa. Topal Ali de pişmanlıklarımızdır. Cabbar dostumuz, Memed adaletimizdir. Iraz teyze anamız, Hatçe bacımızdır. Aşık içimizdeki sanat, tanıklar içimizdeki yalanlardır.Durmuş Ali dayanak noktamız, Hürü Ana duygularımızdır. Asım Çavuş namusumuz, Deli Durdu dengesizliğimizdir. Köylü güvenimiz, Ali Safa Bey kara gecmişimizdir. Kitabı bir de bu açıdan değerlendirin. Memed isteyerek bu durumlara düsmedi. O köylünün düşünemediğini düşündü, göremediğini gördü. Memed gözleri parladığında düşündüğü kafasına otururdu. Kararsızlık beyninden silinir, ırak yerlere göç ederdi. Memed kimsenin yapmadığını yaptı. Başta dışladılar, istemediler. Sonra da başlarına geçirdiler. Dedikleri sözleri ikiletmediler. Memed "Yak" dedi yaktılar, "Yık" dedi yıktılar. Büyük önderler de başta istenmezler sonradan dediklerini emir sayar harfi harfine uygularlar. Memed de öyledir işte. Başta istenmez, dışlanır. Sonradan baş tacı yapılır. Memed kafasına koyanı yaptı. Annesini kaybetti, sallanmadı. Recep Çavuş' kaybetti "Allah'ın hikmeti" dedi, kestirip attı. Ne yazık ki İnce Memed serisine ara vereceğim. Tarık Buğra okumam lazımdır ama Firavun İmanı okurken de aklım İnce Memed'de kalacak. Sağlıcakla kalın.