Şiirin Müslüm Babası Şükrü ERBAŞ. Yoo, arabesk tarzı olduğu gelmesin aklınıza, onun büyüsü iliğe kemiğe kadar hissetirmesi. Tıpkı Müslüm Babam gibi.
Gece, yalnızlığıma çekilen gökperdeyse, ışığı oldu Şükrü Baba. Gelin çeyizi gibi işleyip duygularını, ince güzellikler içinde söyleyemez sevgisini kimse sen yazmazsan eğer Şükrü Baba. Buluşmaz her akşam dışardaki dünya ile içerdeki adam sen yazmazsan Şükrü Baba. Bir sonsuz yalnızlık içinde üşür ölülerimiz mezarlarında sevgiyle anılmamaktan eğer sen yazmazsan Şükrü Baba. Ve sen şiir yazmazsan çoğalmaz nar taneleri gibi görüntülerin güzelliği. Çocukluktan çıkar çıkmaz yaşlanır insanlar Şükrü Baba. SEVGİ BİLE YÜK OLUR ACEMİ YÜREKLERE! Bir sorular yığını olarak kavranmamış kalır dünya Şükrü Baba.
Uzun gecelerimin nadide gülü. Bir jilet gibi olsa da çoğu zaman mısraların; kan veriyor, can veriyor ruhuma. Müzik ruhun gıdasıysa, iyi şiirler de ruhun vitamini, Redbull'u. Ne zaman ayağım takılıp tökezleyecek olsam aklımda ve aklınızda olsun, şiirin uzattığı eli sımsıkı tutup kalkın ayağa dimdik. Her zehirin bir panzehiri vardır. Amatör Şair Babam mezarında yattıkça ömrün uzun olsun Şükrü Baba. İyi okumalar :)
