Ölenleri düşünüyorum anıları nereye gider ?
Bir ömür bekledikleri nereye ?
Bütün bu olmayışların hüznü mesela
Asılı kalmaz mı gözlerinde ?
Demedim Mi
Demedim mi bu hasret bitirir seni
Ay dolanır gider, yalnız kalırsın
Her gün yeni baştan dağılır, ufalırsın
Demedim mi yüreğim sevme!
İşte ne gözyaşı, ne yemin, ne söz....
Geri dönen hangi güvercinin var?
Senin hangi çiçeğini sakladı bahar?
Asya - Durursam bir daha kurtulamam.
İlyas - Ziyanı yok, gülüşü yeter bize..
Asya - Yüreğim kaydıysa günah mı?
İlyas - Çamura saplansam yardıma gelir misin?
Asya - Elini tuttum, sıcacıktı; sanki yüreği elimde gibi..
İlyas - Gel desem gelir mi?
Asya - Seninim işte, alıp götürsene beni.
Ve Asya Cemşit'i seçer, arkasını dönüp gider..
İlyas - Elveda selvi boylum, al yazmalım.
Bitmemiş türküm benim...
Şehid Seyyid Kutub’un idama mahkumiyetinden sonra onu mahkeme salonundan alan arabadaki resmine dönüp bir kere daha bakmak olacaktır... Saadetten sonra bir saadet olduğunu gösteren resmi; zira hak yolunda şehid olup Rabbı’na kavuşacaktı.
Sonra da kendisini iftiralara dûçar eden «Yoldaki İşaretler» kitabında hapishanede yazdığı sözlerini birlikte okuyalım:
Aziz şehid şöyle diyor: «Şartlar değişir ve müslüman madde karşısında mağlup duruma düşer de kendisinin üstün olduğuna dair inancı kaybolmaz; mü’min oldukça galibine karşı üstten bakar; bu halin geçici olduğuna ve sıranın -hiç şüphesiz- imana da geleceğine kuvvetle inanır. Gereği ne olursa olsun boyun eğmez. Herkes ölür, fakat o, şehid olur. O, dünyayı bırakır, cennete gider. Galip gelen ise dünyayı bırakır, Cehenneme gider, O, oraya; bu buraya. O, kerîm olan rabbin sesine kulak verir: «Allah’ı ve Peygamberi tanımayanların refah içinde diyâr diyâr dönüp dolaşmaları ziıılıar seni aldatmasın.»(¹)
«Azıcık bir fâidedir, (o). Sonunda varıp sığınacakları yer cehennemdir. O, ne kötü bir yatakdır!..»
Fakat Rablerinden korkanlar (öyle mi ya)? Altlarından ırmaklar akan cennetler -kendileri içinde ebedî kalmak, Rableri katından verilecek nice ziyafetlere de konmak üzere- hep onların Allah'ın nezdinde olan (nimetler) iyiler için daha hayırlıdır.» (Âl-i İmrân sûresi, âyet: 196-198)
Sayfa 76 - Cağaloğlu Yayınevi / (1) Bu ve emsâli âyetlerin muhatabı Resulu ekrem sallelâhu aleyhi ve sellem vasıtasiyle bütün müminlerdir.
Kervan yola dizilende geride bir kalan var mı?
Dünya bâkîdir diyenler bundan özge yalan var mı?
Yılan ısırmadan önce tiryakı canında taşı,
Bu dünyada nefsin kadar ağulu bir yılan var mı?
Gitti-gider nesil nesil, gidenlerden gelen var mı?
Bu garip devr-i âlemin sırrını bir bilen var mı?
~Gönül çalamazsan~
Gönül çalamazsan aşkın sazını
Ne perdeye dokun ne teli incit
Eğer çekemezsen gülün nazını
Ne dikene dokun ne gülü incit
Bülbülü dinle ki gelesin coşa
Karganın namesi gider mi hoşa
Meyvasız ağacı sallama boşa
Ne yaprağını dök ne dalı incit
Bekle dost kapısın sadık dost isen
Gönüller tamir et ehli dil isen
Sevda sahrasında mecnun değilsen
Ne leyla'yı çağır ne çölü incit
Gel haktan ayrılma hakkı seversen
Nefsini ıslah et er oğlu ersen
Hüdai incinir inciden versen
Ne kimseden incin ne eli incit
~Aşık Hüdai
Pragmatist olmak zorunda olan canlılarsınız,bu denli değişken,seçenek ve ihtimal dolu bir dünya ve bunun yarattığı rekabet içerisinde de çıkarlarınızı en iyi sağlayan insana doğru istemsiz bir meyil oluşmak zorunda.Şuan basit olarak mentalitesiyle içindeki pragmatist dürtü seni rahatsız ediyor ve bir eş istiyor.
Bunu dışarı yansıtmak istemenin
Osmanlı Imparatorluğun borcu!
Borçları altınla ödemek fikrinden vazgeç,’ denilmiyor, ‘Bunu halktan sakla,’ deniliyor. Ne demek? En zengin devletlerin borçlarını ödemeyeceklerini söyledikleri bir dönemde... İktisat buhranı dünyayı altüst ederken... Her gün yüzlerce banka, yüzlerce şirket iflas ediyor. Fabrikalar, madenler, işçilerini dışarı atarak kapılarını kapattılar. Dünya
Merhaba sevgili kitap dostlarım bugün sizlere sevgili yazarımız 
Umut Dikici kaleminden Zamansız kitabı ile geldim.Kitap o kadar güzel ve akıcı bir dille yazılmış ki heyecanlı bir şekilde ilerledi kurgusuna bayıldım. Yazar bizlere harika bir serüven kapısı açmış bu eserde iyi ki okuduğum dediğim eserler arasında yerini aldı yazarın kalemini çok
Ey insanlar!.. Eşek gibi ahıra kapanmayın!
Ahırın kapısını açın da içeriye bilim güneşinin ışıkları dolsun.
Hayır, öyle demiyor. «Kapıyı açın, görüşünüz de dünyaya açılsın. Hapsolduğunuz kendi zindanın nıztan kurtulsun.» İşin doğrusu, büyük adam da her adam gibi can çekişirken bunalmış, nefes darlığından kurtulmak için «Açın kapıyı!» demiş. İşte bu.
Ölünce, öbür dünyaya gider gitmez, ilk işim Goethe'yi bulup sormak:
— Sizi son nefsinizi verirken «Perdeleri açın, biraz daha, biraz daha ışık!» demişsiniz? Bu büyük sözün anlamı nedir?
Goethe'nin gülerek şu karşılığı vereceğini biliyorum.
— Kim? Ben mi? Ben mi «biraz daha ışık...» demişim? Gözlerimin feri sönüyordu. Çevremdekileri görmek için demişimdir herhalde...»
TEKİN YAYINEVİKitabı okuyor
"Kaymakama şikât ettiniz de, Kaymakam size arka çıktı da, iyi mi ettiniz? Tehhooo! Bugün var, yarın yok Kaymakam! Bir daha kimbilir ne zaman gelir? Çoğu zaman eteri gider, beteri gelir. On yıl bekçilik yaptım, yirmi Kaymakam gördüm, bu sizinki gibi yoksula arka çıkanı görmedim!..”
Yalnızlığı çok seversek bir gün o da çekip gider mi?
Oğuz Atay