Mevlânâ’nın dediği gibi sevgi; acıyı tatlıya, toprağı altına,
hastalığı şifaya, zindanı saraya, belayı nimete ve kahrı rahmete
dönüştürür.
Sevginin zıddı; “kızmak”, “nefret etmek”, “kin tutmak”,
“hoşlanmamak” ve “düşmanlık beslemek”tir. Kur’ân’da;
“vüdd” ve “hubb” kelimelerinin zıddı olarak “ğadap”, “suht”,
“makt”, “ğayz”, “ğıll”, “la’net” ve “kerâhe” kavramları kullanılmıştır.