Her gün bir çiçek açar, bir çiçek solardı... Gökyüzü bir kararır, bir açılırdı. Hayatın tanımı bu değil miydi zaten? Hayatta siyah ve beyaz yan yana olamazdı. Yan yana olurlarsa karışır, gri olurlardı. Gündüz ve gece, bir arada kalamazlardı. Aşağısı ve yukarısı bir olamazdı. Başını kaldırdığında aşağıyı göremezdin, başını eğdiğinde yukarıyı. Bu dünyada bir arada olabilecek pek çok şey vardı. Ama bir arada olamayacak şeyler birbirlerine en çok yakışanlardı...
Sayfa 301Kitabı okudu
Her anının içine siyah boyanın damladığını hayal edin. Gri olmayan hiçbir şey hayatta kalamaz.
"Bilim bize yaşamla ölüm arasındaki 'gri alanın' gizemli bir yer olduğunu söylüyor. İki durumda da olmadığımız bir nokta var. Belki de iki durumda birden olduğumuz. Hem hayatta hem de ölü."
Sayfa 145 - Domingo YayınlarıKitabı okudu
•
Oğlan ayağa kalktı. Hayatımda gördüğüm en kirli insandı.Boynu koyu gri olmuştu, ellerinin üstü pislik içindeydi, tırnaklarının içi ta etine kadar kapkaraydı...
•
Sayfa 41Kitabı okudu
Gitmek...
Pazar günleri... Şimdilerde... Sokak aralarından geçerken... gözüme pijamalı aile babaları ilişirse, kışın, yağmurlu gri günlerde tüten soba bacalarına ilişirse gözlerim... evlerin pencere camları buharlaşmışsa...
odaların içine asılmış çamaşır görürsem... bulutlar ıslak kiremitlere yakınsa,
tartışan insanların sesleri sokaklara dek yansıyorsa, gitmek, gitmek, gitmek,
gitmek, gitmek......... isterim hep.
şarkı önerileri..
Berkay Altunyay ~Rengarenk Acılar
Emir Can İğrek ~Saman Sarısı
Sufle ~Pus
Kamuran Akkor ~Eski bir yalan
Batuhan Kordel ~Sıcak Şarap
Kargo ~Yıldızların Altında
Emre Aydın ~Hoşçakal
Mor ve Ötesi ~Bir derdim var
Kubilay Karça ~Seni kırmışlar
Mavi Gri ~Altüst olmuşum
Duman ~Yürek
Model ~Sarı kurdeleler
Dedublüman ~Belki
...
Filler neden büyük, gri ve kırışıktır? Çünkü ufak, beyaz ve yuvarlak olsalardı aspirin olurlardı.
Sonra çevreme bakındım, her şey her zamanki gibiydi... hep aynı mürekkep lekeleri, gri ve koyu renkli. hep aynı masa ve evraklar, ben bile aynıydım; nasıl öyle aynı kalabilmişti her şey...
özgür kal!
Kafalarına sokuşturulan değersiz ahlaki ilke ve erdemleri durmadan çene çalıp anlatan ve hayatı yaşamaktan korkan. Bu kadınlar seni sevecek Martin; fakat o değersiz ahlaki ilkelerini daha çok sevecekler.
Sen kendini kaptırıp coşku içinde yaşayacağın bir hayat, özgür ruhlu kocaman yürekli insanlar, kanatları alevden kelebekler istiyorsun; küçük, gri güveler değil.
Eğer yaşayacak kadar talihsizsen emin ol onlardan da sıkılacaksın, tüm o dişi yaratıklardan. Ama yaşamayacaksın. Gemilerine ve denizlerine geri dönmeyeceksin; böylelikle, kemiklerin çürüyene kadar bu haşere deliği şehirlerde aylak aylak dolanacak, sonra da öleceksin..
Gitmek istiyorum. Bu gri şehirden, kendimden. Belki bir deniz kenarına, belki bir uçurumun kenarına, her şeyden uzak. Belki etraf zifiri karanlık, ama içimde ki o lunaparkın ışıkları yanık.
“Aynen öyle, yüreksiz. Saçma sapan laflarla kafalarına sokulmuş o küçük ahlaklarıyla lak lak konuşur, ama yaşamaktan korkarlar. Seni seveceklerdir Martin, ama kendi küçük ahlaklarını daha çok seveceklerdir. Senin istediğinse bütün görkemiyle hayata teslim oluştur, büyük ve özgür ruhlardır, alev alev yanan kelebeklerdir, o küçük gri güveler değil.”
Sayfa 334Kitabı okudu