"ve artık insan olmadığımdan beri bana en çok insan hissettiren şey sensin. doğru, karanlık, hem de çok... ama sen ölürsen bu ikimizin de sonu olur gibi hissetmeyi durduramıyorum. benim karanlığım, içine sen karıştığından beri sanki bulanık bir alacakaranlık. benim için artık umut yok, beyaz bir dünya seçenek bile değil. ama sen beni, bütün düşüncelerimi gri yapabiliyorsun. sen, gece saçlı kız... sen benim perdeleri aralamama neden oluyorsun."
Sayfa 133 - ephesus yayınları