KANAT SESİ
Yaprağın kımıltısı, kelebeğin kanat sesi çökertir haritayı
Sabrın develerine binip gelir bulutların içinden çıkan melekler
Bugün biter, yarın kurulur, dudağına acı süren karanfili saklar çiğ günler
Korkma, candan yapılmış her şey, can verecek dünyada
Sabahattin Ali'nin Giritli Ahmet Cevat Emre'ye imzaladığı Antigone çevirisi. Geçen bir sahaf satışa çıkardı bunu. Tarihten emin olamıyorum VII yani Temmuz mu XII yani Aralık mı? Ya tarih? 1941 mi yoksa 1944 mü? İlk okuduğum zaman 26 Temmuz 1944 diye okudum fakat hemen bu nasıl olabilir diye düşündüm. Atsız'la İlk duruşmasından 3 ay geçmiş ve Emre ile buluşup çevirisini mi imzalamış? Hem de Rıza Şah Pehlevinin öldüğü ve Normandiya'da kanın oluk gibi aktığı günlerde? Zor ama imkansız değil. Ama yine olasılıklar içinden 26 Aralık 1941 en akla yatkın olanı. Gerçi o zaman da Japon kamikazeleri Amerikan donanmalarını yok etmiş ve dünya soluğunu tutmuş Amerika'nın ne yapacağını bekliyordu ve Sovyetler Nazileri Kerçte durdurmak için karşı saldırıya geçiyorlardı. Türkiye o günlerde bekle ve gör politikasıyla karartma geceleri uygulamalarıyla bir nebze sakin günler geçiriyordu. Hem bir kitap çevrildikten 3 yıl sonra imzalanmaz herhalde. Yine de emin olamıyorum. Sabahattin Ali'nin el yazılarına bir göz gezdirmeden tarih hakkında net bir şey söylemek zor olacak galiba.
Uyumak, uzun uzun uyumak, bıraksalar günler, haftalarca uyumak geliyordu içinden.
Sayfa 81 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Oğuz menkıbesi, Uygurca bir metinde,
Oğuz doğduğu zaman yüzü mavi, ağzı ateş gibi kırmızı gözü, saçı ve kaşları siyah bir dünya güzeliydi. Annesinin memesinden ilk sütü emdikten sonra, bir daha emmedi. Yiyecek istedi, lakırdı etmeğe başladı. Kırk günde
büyüdü: dolaşıp oynuyordu. Oğuz’un ayakları öküze, vücudu kurda, göğsü ayıya benzerdi. Böğürleri kıllı idi. At sürüsü güder, beygire
Dilimiz döndüğünce yazdık.. Uzunca okumaları sevenlere gelsin.
İnsanın beyninin içinde dönen duran düşüncelerle hayatın akışına ayak uydurmasının bu kadar zorlayıcı olacağını düşünmezdim. Daha doğrusu insanın bu kadar düşünebilecek bir varlık olduğunu düşünmezdim. Ne zaman ki bir şeyleri istemsizce düşünürken kendimi buldum, o zaman anladım. İnsan düşünmekten ibaret olabiliyormuş.
Hayatıma manşet istiyorum.
Birkaç manşete ihtiyacım var, günler tekdüze
Karton filmlerden yapılma bütün serüvenlerin
içinden geçtiğimiz karanlık tünel bizim olmayan gündelik
Büyük bir köy artık bana tanınan, dünya!
ölüm tek ticaretin
Biz söyleriz başkalarına kalır kelimeler
sanal gerçeklikler için vurguna inmiş manşet
Gözlerimize attıkları bandın sakladığı karanlık
kimsenin ofsetinde kazınmıyor yalan sarmal grafik
kendine çevriniyor
Biz söyleriz başkalarına kalır kelimeler
Rekabetten başka yapacak bir şey bırakmıyorlar bize
Şerefin, haysiyetin, adaletin ve ümidin
eski moda öyküsüne bir biletim var, alıp cezalı bir biletle
değiştiriyorlar. Sesim hiçbir metinde tanınmayacak böyle
giderse.
Murathan Mungan
Akıyormuş zaman, ben ittirmesem de
Gülümsersem sana, gülecek misin sen de?
Günler karışıyo', insan alışıyo'
Vapurlar yanaşıyo' içinden sen inmesen de
#uykusuzvedengesiz
Kürk Mantolu Madonna
Hafsa kabanının iplerini bağlayıp turuncu şapkasını kumral saçlarının üzerine geçirdi. Ders kitaplarını da eline alarak sınıfından çıktı. Yine onun açısından çok keyifli olan bir dersten çıkmıştı. Edebiyat okumaya bayılıyordu.
Kampüsünün olduğu binadan çıkıp çıkışa doğru ilerlemeye başladı. Dışarıda en sevdiği hava olan sonbahar vardı.
Debelenme..
Hayat, denilen olgu ne kadar farklıdır. Herkes farklı bir şekilde tükeniyor bu hayatta..
Bazıları yanlış seçimlerin acısını bazıları seçemediklerinin acısını ve bazıları da bekleyişlerin, beklentilerin acısını...
Zaman su gibi akıp gidiyor hiç fark etmeden..
Günler haftaları aylar da yılları deviriyor işte...
Zaman denilen kavramın içinden yok olup gidiyoruz...
Peki, ben ne yapıyorum zamanın neresindeyim yoksa sınırdamıyım...
Her şey artık çok bunaltıcı geliyor kendimi anlayamıyorum aramaya çıkıyorum ama kayboluyorum yok oluyorum..
Rüyamda sabah namazı saatinden sonra bir çatı gibi yerden atlamışım amacım kaçan iki adama soru sormaktı. Atlarken ne düşündüm bilmiyorum çünkü adamlar tehlikeli mafyatik tipler çıktı. Sırtı dönüktü o an bana dönüşünden kötü bir olduğunu hissettim. Bana doğru gelmeye başladı kurtulmam için ya da diğer çatıya atlamam lazımdı ya da beni yakalamasına
*Bugün şikayet ettiğimiz toplumsal sorunlarımızın gökten zembille inip bir anda ortaya çıkmadığı bir gerçek. Yıllar içinde farklı kanallarla beslenen, büyütülen kötülük dili içinden çıkılamaz bir hal almaya başladı. Ötekileştirmenin, nefretin, bencilliğin, sorumsuzluğun, yapılan hatayı kabul etmemenin,özensizliğin, tüketim çılgınlığının, hoşgörüsüzlüğün, ayrımcılığın, sevgisizliğin tavan yaptığı günler yaşıyoruz.
*Başarının zenginlik, makam mevki sahibi olmak, yükselmek, çok para kazanmak olmadığını göstermeliyiz. Gerçek başarının bu kötülüklerin karşısında beslediğimiz, sıkı sıkıya tutunduğumuz iyilik olduğunu çocuklarımızın tam kalbine yerleştirmeliyiz.
