Shakespeare’in ölümünün 400. yıldönümünde ünlü yazarların onun eserlerini tekrar uyarlayıp yazdıkları “Shakespeare Yeniden” serisinden beşinci olarak, Fırtına’nın uyarlanması olan Margaret Atwood’a ait “Cadı Tohumu’nu okudum. Okuduğum uyarlamaları arasında Shakespeare’in gerçek eserine en çok sadık kalan, aynı zamanda yeni kurguda geçen tüm karakterleri de oyun içine çeken müthiş bir kurguydu. Fırtına, orijinalinde de rüya ve gerçek arasında gidip gelen, büyücülerin, cinlerin, perilerin sık sık önümüze çıktığı fantastik bir eser aslında. Cadı Tohumu da günümüzde işlenen bir kurguda aynı hisleri yaşatıyor okura. Yine hayaller, yine büyülü hissi yaratan olaylar çıkıyor karşımıza. Tıpkı fırtınadaki Prospero gibi, Cadı Tohumu’nda da da Felix çok güçlü bir karakter... Miranda’nın yeri ise apayrı....
Kurgu bize Fırtına hakkında çok derin bilgiler, incelemeler ve sonuyla ilgili bir çok uyarlama da sunuyor.
Ayrıca Cadı Tohumu çok önemli bir sosyal probleme de parmak basarak işliyor.
Çok merak eden Shakespeare hayranları için daha fazla ipucu vermek istemiyorum.
Bugüne kadar okuduğum Shakespeare yeniden serisine ait tüm kitapları beğenmiştim ancak bu “Cadı Tohumu” nu ayrı bir yere koyuyorum. Margaret Atwood’un daha önce okuduğum “Damızlık Kızın Öyküsü” ve “Ahitler” ini de severek okumuştum.
Artık seriden geriye üç eser kaldı... Bakalım çıtayı daha fazla yükseltebilecek mi bu eserler benim için?
Ne duruyorsunuz?
Beğeneceğinize garanti veriyorum, kalkın ve bu kitabı mutlaka okuyun
